نبايد پنداشت كه تواضع و خضوع و درخواست از غير خداوند، شرك آلود و حرام است؛ زيرا از مجموع دلايل استفاده مي‌شود كه اعمال به نيت است، بايد ديد نيت فرد، از عملش چه چيزي است.
تعمير مساجد با آن كه - في نفسه - عمل نيكي است، اما از آنجا كه اگر مشركان انجام دهند به قصد سوء است، لذا از اين كار ممنوع شده‌اند؛ خداوند متعال مي‌فرمايد: «ما كان للْمشْركين انْ يعْمروا مساجد الله شاهدين علي انْفسهمْ بالْكفْر اوليك حبطتْ اعْمالهمْ وفي النار همْ خالدون * انما يعْمر مساجد الله منْ آمن بالله والْيوْم اْلآخر واقام الصلاه وآتي الزكاه ولمْ يخْش الا الله فعسي اوليك انْ يكونوا من الْمهْتدين»؛(36) «مشركان را نرسد كه مساجد خدا را تعمير كنند، در صورتي كه به كفر خدا شهادت مي‌دهند. خدا اعمالشان را نابود گردانيد و آنان در آتش دوزخ، جاويد در عذاب خواهند بود. به راستي تعمير مساجد خدا به دست كساني است كه به خدا و روز قيامت ايمان آورده و نماز به پا دارند و زكات مال خود بدهند و از غير خدا نترسند، آن‌ها اميدوار باشند كه از هدايت يافتگانند.»
خداوند به خضوع در برابر پدر و مادر امر مي‌كند؛ آنجا كه مي‌فرمايد: «واخْفضْ لهما جناح الذل من الرحْمه»؛(37) «و هميشه پر و بال تواضع و تكريم را با كمال مهرباني نزدشان بگستران.»
اگر مطلق خضوع عبادت بود، خداوند چنين امري نمي‌نمود.
با اين توضيح به اين نتيجه مي‌رسيم كه توسل و خضوع و استغاثه به غير خداوند متعال با عدم اعتقاد به الوهيت يا ربوبيت او و اعتقاد به اين كه هر چه براي اوست به عنايت و به اذن و اراده خداوند است، اشكالي ندارد و هيچ نوع ارتباطي با آياتي كه در مذمت مشركان وارده شده نيز ندارد؛ زيرا مورد اعتراض آيات جايي است كه دعا و استغاثه و استعانت به نيت استقلال باشد.(38)