يعني عبادت و پرستش مخصوص خداوند متعال است. خداوند متعال در آيات بسياري به اين نوع از توحيد اشاره كرده است؛ از جمله:
الف) «وقضي ربك الا تعْبدوا الا اياه»؛(20) «و حكم كرده پروردگار تو اين كه غير او را عبادت نكنيد.»
ب) «قلْ يا اهْل الْكتاب تعالوْا الي كلمه سواء بيْننا وبيْنكمْ الا نعْبد الا الله ولا نشْرك به شيْيا ولا يتخذ بعْضنا بعْضا ارْبابا منْ دون الله»؛(21) «اي اهل كتاب! بياييد از آن كلمه حق كه ميان ما و شما يكسان است پيروي كنيم كه به جز خداي يكتا هيچ كس را نپرستيم و چيزي را شريك او قرار ندهيم و بعضي، برخي را به جاي خدا به ربوبيت تعظيم نكنيم.»
ج) «ولقدْ بعثْنا في كل امه رسولا ان اعْبدوا الله واجْتنبوا الطاغوت»؛(22) «و همانا ما در ميان هر امتي پيغمبري فرستاديم تا به خلق ابلاغ كنند كه خداي يكتا را بپرستيد و از بتان و فرعونيان دوري كنيد.»
با توجه به تاكيدهاي قرآن بر توحيد در عبادت بجاست كه در اركان اين نوع توحيد بحث كنيم؛ زيرا عمده اختلاف مسلمانان با وهابيان در اين نوع از توحيد است.