سومين طايفه‏  ى شيخيّه‏ ى آذربايجان، خاندان «احقاقى» اند. بزرگ اين خانواده، ميرزا محمّد باقر اسكويى (1230 - 1301 ق) از مراجع تقليد و داراى رساله‏ ى عمليه، بود. او، شاگرد ميرزا حسن، مشهور به «گوهر» (م 1266 ق)، از شاگردان شيخ احمد احسايى و سيّد كاظم رشتى، بود.
پسران سيّد كاظم رشتى، در كربلا، نزد او درس مى‏خواندند. او، پس از درگذشت سيّد، دعوى جانشينى او را كرد.(5)
فرزند ميرزا محمدباقر، ميرزا موسى احقاقى (1279 - 1364 ق) نيز از علما و مراجع شيخيّه است. او، كتابى به نام «احقاق الحق و إبطال الباطل» نگاشت و در آن، عقايد شيخيّه را به تفصيل، بيان كرد. پس از اين تاريخ، او و خاندان‏اش به احقاقى مشهور شدند. در اين كتاب، برخى از آراى شيخيّه‏ ى كرمان و محمّد كريم خان، مورد انتقاد و ابطال قرار گرفته است.(6)
از جمله فرزندان ميرزا موسى احقاقى، ميرزا على، ميرزا حسن، ميرزا محمد باقر هستند كه از علماى بزرگ شيخيّه‏ ى احقاقيه بودند. هم اينك، مركز اين گروه، كشور كويت است و رياست آن را تا چندى قبل، ميرزا حسن احقاقى بر عهده داشت كه مرجع فقهى شيخيه‏ ى آذربايجان و اُسكو به شمار مى‏ رفت و پس از درگذشت وى، فرزندش عهده دار مسايل شرعى پيروان پدرش گرديد.(7)