در قسمت پيشين، از شيخ احمد احسايى به عنوان پايه گذار مكتبى فكرى كفرآميز و صاحب انديشه ‏اى پر هياهو در قرن سيزدهم هجرى، سخن رفت كه مبدأ پيدايش فرقه ‏اى ناميمون به نام «شيخيّه» شده است.
نگارنده، مدّعى است كه انديشه و قرائت ‏هاى غير مقبول «شيخيّه» از بعضى از تعاليم دينى، انحرافات گوناگونى در جامعه ‏ى تشيّع پديد آورد كه از مهم‏ترين آن‏ها، بستر سازى پيدايش فرقه‏ى «بابيّت» است.
براى ارايه ‏ى كژ انديشى‏هاى شيخيّه از دوران كودكى و ايّام تحصيل و رؤياهاى احسايى و سفرهاى گوناگون و پى در پى او، و مقام علمى و تربيّت شاگردان و دريافت كنندگان اجازه ‏ى نقل روايت از او، سخن گفتيم. از سوى ديگر، انحرافات عقيدتى شيخيّه، از جمله ديدگاه آنان در باب «جايگاه امام در آفرينش»، و نيز نقد و بررسى «تفويض» و «مفوّضه» از ديدگاه پيشوايان معصوم عليهم ‏السلام مطرح گرديده است.
دراين بخش از مقاله، ساير افكار نقدپذير احسايى و نقش سيّد كاظم رشتى در ايجاد افكار انحرافى ميان اين فرقه و بستر سازى فكر «بابيّت» را ملاحظه خواهيم كرد.