مـؤ لف گـويـد: كـه در احـوال حـضـرت امـام جعفر صادق عليه السلام بيايد ان شاء اللّه تـعـالى خـبـرى مـنـاسـب بـا اين حكايت ، و بدان نيز كه منتهى مى شود به على مرعش ‍ نسب شـريـف سـيـد شـهـيـد و عالم فاضل جليل قاضى نوراللّه ابن شريف الدين حسينى مرعشى صـاحب ( مجالس المؤ منين ) و ( احقاق الحق ) و ( الصوارم المهرقة ) و غير ذلك ، معاضر شيخنا البهائى بوده و در اكبرآباد هند قاضى القضاة بود، و با آنكه مابين اهل سنت بود تقيه مى نمود، آنچه قضاوت نمود و حكم داد تمامش بر مذهب اماميه بود و لكـن آن را مـطـابـق مـى كـرد بـا فـتـواى يـكـى از ائمـه اهـل سـنـت از كـثـرت اطـلاع و مـهـارتـى كـه داشـت در فـقه شيعه و سنى و احاطه به كتب و تـصـانـيـف آنـهـا، اهـل سنت او را به سبب تاءليف ( كتاب احقاق الحق ) شهيد كردند و مـرقد شريفش در اكبرآباد مزار و مشهور است . قريب نود مجلد در غالب علوم تاءليف نموده كـه از جمله آنها است ( مصائب النّواصب ) در رد ميرزا مخدوم شريفى كه در مدت هفده روز نوشته و والدش ‍ نيز از اهل علم و حديث بوده .