اناجيل، از مسيح‌عليه السلام چهره‌اي بد رفتار نسبت به مادرش مي‌سازند. او به گونه‌اي غير شايسته با مريم عذرا عليها السلام برخورد مي‌كرد. در جريان معجزه ساخت شراب، هنگامي كه مادرش از او خواست كه به صاحب مجلس كمك كند، با آهنگي سرزنش آميز به او گفت: «اي زن! مرا با تو چه كار است!»
عيسي‌عليه السلام حتي او را جزء مومنان نمي‌شمرد و از جايگاه او در برابر شاگردانش مي‌كاست. در انجيل متي آمده است: «در همان حال كه عيسي‌عليه السلام در آن خانه اين سخنان را براي مردم بيان مي‌كرد، مادر و برادرانش بيرون منزل، منتظر او ايستاده بودند. پس، يك نفر براي عيسي‌عليه السلام پيغام آورد و گفت: مادر و برادرانت بيرون، منتظر تو مي‌باشند. عيسي‌عليه السلام گفت: مادر من كيست؟ برادرانم كيستند؟ سپس به شاگردانش اشاره كرد و گفت: اين‌ها هستند مادر و برادران من. هر كه از پدر آسماني من اطاعت كند، برادر، خواهر و مادر من است.» (306)
نمي‌دانم، چگونه مي‌توان اين رفتار ناشايست را توجيه كرد و آن را به پيامبر بزرگ خداوند، عيسي مسيح‌عليه السلام نسبت داد؛ در حالي كه او خود، ديگران را به احترام به پدر و مادر فرا مي‌خواند و مي‌گفت: «يكي از احكام خدا اين است كه پدر و مادر خود را احترام كنيد و هر كه پدر و مادر خود را ناسزا گويد، كشته شود.» (307)