خبر مرگ پيامبر بر اضطراب مردم مدينه افزود. گروهى گمان داشتند كه پيامبر از دنيا نرفته و مانند (عيسى بن مريم ) به آسمان صعود كرده است . اين شايعه را (عمر بن خطاب ) در ميان مردم رواج داد و گفت : هر كس بگويد پيامبر مرده است ، او را با شمشير پاسخ خواهم داد. پيامبر اسلام مانند (عيسى ) به آسمان صعود كرده است . (ابوبكر) گفت : اى مردم ! پروردگار به رسولش فرموده : (انك ميت و انهم ميتون ) (66)، آنگاه گفت : ( من كان يعبد محمدا فانه قدمات ، و من كان يعبد رب محمد فانه حى لا يموت : ) هر كس ‍ محمد را مى پرستد، بداند كه او درگذشت ، و هر كس پروردگار محمد را مى پرستد، بداند كه او زنده است و نخواهد مرد) (67)
اختلاف ديگر، مسئله دفن پيكر پيامبر اسلام بود. مهاجران مى كوشيدند تا محل دفن پيامبر مكه باشد و استدلال مى كردند كه مكه قبله مسلمانان و آرامگاه پيامبران اوليه توحيد است . انصار كه مردم مدينه باشند، تلاش مى كردند تا پيامبر در مدينه دفن شود، زيرا مدينه محل هجرت و اقامت رسول الله بوده و لذا شايسته است كه در اين سرزمين دفن شود. و گروهى ديگر معتقد بودند كه جسد پيامبر بايد به بيت المقدس حمل شود و در كنار ديگر پيامبران بزرگ دفن شود ابوبكر روايتى از پيامبر نقل كرد و به اختلاف پايان داد: ( ان الانبيا يدفنون حيث يقبضون : ) انبيا در هر جا كه بدرود زندگى گفتند، دفن مى شوند.) (68) لذا محل دفن در مدينه و خانه عايشه تعيين گرديد. پيامبر اكرم در روز دوشنبه (28 صفر سال 11 هجرى ) بدرود حيات گفت و عامه آن را (12 ربيع الاول ) گفته اند.