«اِنَّ الْمَسْأَلَةَ بِحَقِّ الْمَخْلُوقِ لاَتجُوزُ لِأَنَّهُ لا حَقَّ لِلْمَخْلُوقِ عَليَ الْخالِقِ» [1] .
«سؤال و درخواست از خدا، به حق مخلوق جايز نيست؛ زيرا مخلوق در ذمّه خالق حقي ندارد.»

پاسخ:
چنين استدلالي جز اجتهاد در برابر نص صريح، چيز ديگري نيست، اگر به راستي مخلوق بر خالق جهان حقي ندارد، پس چرا در احاديث گذشته حضرت آدم و پيامبر اسلام - ص - خدا را بر چنين حقوقي قسم دادند و از خداوند به خاطر همين حقوق، سؤالهايي نمودند؟ گذشته از اين، آيات قرآن را چگونه توجيه كنيم؟ زيرا قرآن در مواردي بندگان خود را داراي حقوقي بر خدا معرفي كرده است. و همچنين احاديث اسلامي.
* * *
[1] كشف الارتياب، ص 331، نقل از «قدوري».