صريح آيه اين است كه خداوند اذن داده است اين خانه ها رفعت يابد و مقصود از رفعت و برافراشتگي يا رفعت ظاهري و بالا بردن پايه ها و ديوارها و صيانت آن از فرو ريختن است، چنانكه قرآن همين لفظ را در بالا بردن ديوار و تعمير ظاهري به كار برده است و مي فرمايد:
«وَاِذْ يَرْفَعُ اِبْراهيمُ الْقَواعِدَ مِنَ الْبَيْتِ وَاِسْماعيلُ.» [1] .
«آنگاه كه ابراهيم و فرزند او اسماعيل ديوارهاي بيت (كعبه) را بالا بردند.»

و يا رفعت معنوي و عظمت باطني مراد است و اين كه خدا به اين نوع خانه ها، امتياز خاصي بخشيده و مقام و موقعيت آنها را بالا برده است.
اگر مقصود «رفعت» ظاهري باشد، به روشني گواهي مي دهد كه خانه انبيا و اوليا، كه مصداق حقيقي و واقعي اين «بيوت» مي باشند، در هر حال شايسته تعمير و آبادي است؛ خواه در حال حيات و خواه در حال ممات، خواه در آنجا به خاك سپرده شوند (مانند خانه پيامبر، امام هادي و امام عسكري - عليهماالسلام - كه مدفن آنها منزلشان است) يا در جاي ديگر. در هر حال، بايد اين گونه بيتها تعمير شوند و از ويراني و خرابي مصون بمانند.
و اگر مقصود «رفعت» معنوي باشد، نتيجه آن اين است كه خداوند اذن داده است اين نوع خانه ها مورد احترام و تكريم قرار گيرند و يكي از مظاهر احترام به اين نوع خانه ها، حفظ آنها از ويراني و تعمير و آباداني و كوشش در تميزي و نظافت آنها است.
و همه اين رفعت ظاهري و باطني، براي اين است كه اين خانه ها از آنِ رجالي است الهي كه همگي بنده خدا و مطيع فرمانهاي او بوده اند.
با وجود اين آيه و آيات ديگر، چگونه است كه وهابيها به تخريب آثار رسالت و ويران كردن خانه هاي آنان پرداختند و اين مشاهد نوراني را كه زنان و مرداني شب و روز در آنجا خدا را تسبيح و تنزيه نموده اند و به خاطر وابستگي صاحبان اين بيوت به خدا، در آنجاها گرد آمده و مشغول راز و نياز و دعا و تذلل گشته اند، به ويرانه اي تبديل ساختند و از اين طريق كينه وعداوت ديرينه خود را به صاحب رسالت و خاندان و صحابه او، واضح و آشكار ساختند؟!

در اين مورد نظر خواننده گرامي را به حديثي جلب مي كنيم:
انس بن مالك مي گويد:
«روزي پيامبر گرامي آيه: في بيوتٍ اَذِنَ اللَّه... را خواند، در آن هنگام مردي برخاست و پرسيد: مقصود كدام خانه ها است؟ پيامبر فرمود: خانه پيامبران. آنگاه ابوبكر برخاست و پرسيد: آيا اين خانه (اشاره كرد به خانه علي و فاطمه) از آن خانه ها است؟ فرمود:
«نَعَمْ مِنْ أَفاضِلِها» [2] ؛ آري، از مهمترين و با فضيلت ترين آنها است.»
* * *
[1] بقره: 127.
[2] درّالمنثور، ج 5، ص 50.