مى گويند: سؤال از خدا به حقِّ مخلوق، جايز نيست. زيرا هيچ مخلوقى بر گردن خدا حقّى ندارد.(1)

پاسخ:

به اين استدلال ، از دو راه مى توان پاسخ گفت:

راه نخست، اين است كه آيات و روايات متعدد، حاكى است كه بندگان خدا، بر خالق خويش حقّى دارند. به بخشى از آنها اشاره مى كنيم:

(وَكانَ حَقّاً عَلَيْنا نَصْر الْمُؤْمِنين).(2)

«يارى كردن افراد مؤمن، حق آنها بر ماست».

(وَعْداً عَلَيْهِ حَقّاً فِي التَّوراةِ وَالإِنْجِيل).(3)

«وعده اى حق بر خدا كه در تورات و انجيل آمده است».

(كَذلِكَ حَقّاً عَلَيْنا ننجِ الْمُؤْمنين) .(4)

«نجات دادن افراد مؤمن حق آنها بر ماست».

(إِنَّما التَّوبَة عَلى اللّهِ لِلَّذِينَ يَعْمَلُونَ السُّوءَ بِجَهالَة).

«به راستى پ(5)ذيريش توبه كسانى كه بدى را از سر نادانى انجام مى دهند ]پس بدون تأخير توبه مى كنند[ بر خدا است».

آيا صحيح است كه خودسرانه به خاطر چنين پندار بى اساس اين همه آيات را تأويل كنيم؟

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

1. كشف الارتياب نقل از قدورى:331.
2. روم/47.
3 . توبه/111.
4 . يونس/103.
5. نساء/17.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------