از آنجا كه مسأله ما ،يك مسأله فقهى است، آگاهى از فتاواى فقهاى اهل سنت مى تواند راهگشا باشد، آنان مسأله را به دو صورت تقسيم كرده اند:

أ. هرگاه ميتّى بر انجام عمل نيكى وصيت كند همه فقيهان چهارگانه در لزوم تنفيذ آن اتفاق نظر دارند، و مى گويند: ميت از عمل انسان زنده بهره مند مى شود.
ب. هرگاه ميت چيزى را وصيت نكند ولى فرزندان و بستگان بخواهند كار نيكى در حق او انجام دهند، در اينجا همه فقها به استثناى مالك بر صحت اين عمل اتفاق دارند.

1. فقيهان حنبلى مى گويند: هرگاه كسى قبل از انجام حج واجب بميرد خواه در اين مورد معذور باشد يا نباشد بايد از اموال او برايش حجى گرفت هر چند وصيت نكرده باشد.(1)
2. فقيهان حنفى مى گويند: هرگاه وصيت نكند و از دنيا برود و يك نفر از ورثه حجى براى او بگيرد عمل او به خواست خدا پذيرفته مى شود.(2)
3. فقيهان شافعى مى گويند: هرگاه شخصى از انجام عمل حج عاجز شد ديگرى مى تواند از جانب او پس از مرگش نيابت كند.(3)

ما اگر بخواهيم نظريات همه علماى اهل سنّت را در اين مورد نقل كنيم سخن به درازا مى كشد لذا به همين مقدار بسنده مى كنيم چزى كه هست برخى در اين مورد شبهاتى را مطرح كرده اند كه به توضيح آنها مى پردازيم.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
1 . الفقه على المذاهب الأربعة، الجزري: 1/571، 567، 569.
2 . الفقه على المذاهب الأربعة، الجزري: 1/571، 567، 569.
3 . الفقه على المذاهب الأربعة، الجزري: 1/571، 567، 569.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------