عالمان، فقيهان و متكلمان، موظف به پاسدارى از مرزهاى دين وجلوگيرى از هر نوع ظهور بدعت بوده و بر آنان فرض است كه پيوسته مراقب سخنان گويندگان و نويسندگان غير متعهد باشند تا با بيانات به ظاهر فريبنده و زيبا، انديشه هاى مسموم را در لعاب شيرين به خورد مردم ندهند. مصونيت هر فرد مسلمان نيز از لغزش در پرتگاه بدعت، درگرو آن است كه دين خود را از سرچشمه زلال آن يعنى كتاب و عترت بگيرد. طبق نقل متواتر شيعه و اهل سنت، پيامبر اكرم (صلى الله عليه وآله وسلم)امت اسلام را به كتاب خدا و تعليمات اهل بيت (عليهم السلام)ارجاع داده و يادآور شده است كه تمسك به اين دو، تا روز قيامت، امّت را از گمراهى و ضلالت باز مى دارد:

«انّى تارك فيكم الثقلين: كتابَ اللّه وأهلَ بيتي وإنّهُما لَنْ يَفْتَرِقا حتى يردا علىَّ الحوضَ».(1)

«مردم من در ميان شما دو چيز گرانبها به يادگار مى گذارم:كتاب خدا، و اهل بيتم، واين دو از هم جدا نمى شوند تا در حوض كوثر به من ملحق بشوند.

در حديث ديگر، خاندان رسالت را به كشتى نوح تشبيه كرده كه هر كس بدان سوار شد نجات خواهد يافت وهر كس از آن باز ماند غرق مى گردد.(2)

امت اسلامى هر گاه اصول و فروع دين خود را از خاندان رسالت(عليهم السلام)بگيرند، طبعاً از هدايت هاى الهى به نحو كامل و صحيح بهره مند شده و از هر نوع بدعت يا پيروى از بدعت گذاران در امان خواهند بود.

تا اينجا با حدود بدعت و تفاوت آن با «سنت» آشنا شديم و ما از اين اصل كليدى در بحث هاى آينده بهره خواهيم گرفت.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
1 . مسند احمد:5/148 وغيره، و اين حديث، به صورت متواتر نقل شده است.
2 . مستدرك حاكم:3/51.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------