حلقه‌نشینان، به ساحت‌هاي ديگري از مسائل نيز واردشده‌اند و نقش واسطه‌ ميان خداوند و بندگان را براي خود قايلند:

«هنگامی‌که انسان درخواستي داشته باشد مستقیماً از خدا درخواست مي‌كند (فاستقيموا اليه) ولي جواب درخواست او  از طريق شبكه شعور كيهاني (يدالله، روح‌القدس، جبرئيل و...) پاسخ داده خواهد شد[1].

طبق آموزه‌های معنوي و عرفاني و ديني اسلام نه آن‌چنان‌که حلقه‌نشينان مي‌گويند هميشه و همه‌کس بايد درخواست خود را مستقیماً از خدا بخواهد و نه همواره پاسخ را از جبرييل و روح‌القدس و... بگيرد. در عالم تجليات هر موجودي واجد جزئی از كمال و جمال الهي و هر مظهري، حامل اسمي از اسماء الله است. تا آنجا كه برخي از عرفاي شامخين و من‌جمله امام خميني (س)، همه عالم را اسماء الله مي‌دانند. اگر هر موجودي مظهر اسمي از حق‌تعالي باشد، لاجرم فعليت آن اسم نيز در وجود او ظهور خواهد نمود. نيازهاي موجودات در عالم تجلي، توسط خود مظاهر اداره مي‌گردد و اين دست خداوند است كه از آستين تجليات بيرون آمده و نيازهاي خود تجليات را مرتفع مي‌سازد. پس نه كسي را ياراي آن است كه مستقیماً نيازي به بارگاه خداوندي ببرد؛ چراكه همه موجودات در حجاب اسمايي به پرستش خداوند مشغول‌اند و خداوند را به نسبت استعداد ذاتي و سعه وجودي خود می‌شناسند و مي‌پرستند و نه خداوند جواب كسي را احاله به يدالله و روح‌القدس و... مي‌نمايد. چراكه روح‌القدس و جبرييل و ... در مراتب اعلاي آفرینش قرار دارند و جز دست خاصان و اولياي كملين به ساحت وجودي آنان نمي‌رسد. فهم اين فقره از بحث نيازمند درك مبحث اسماء الله و شناخت سعه وجودي موجودات است.

                                                                      عنقا شكار كس نشود دام بازگير

                                  كس ندانست كه منزلگه مقصود كجاست                 آن‌قدر هست كه بانگ جرسي مي‌آيد

پاورقي ها: ------------------------------------------------------------------------------------
[1] همان، ص 88