نعمت ا...ولی با مصرع

بصری (که از مشایخ اوست) و او اختلاف پیش می آید، حال حق با کدام است علم لدنی یا الهام قلبی؟!و در نتیجه این تفکیک علم لدنی و استدلایی به اندیشه ای تکثر گرایانه ختم می شود .و حقیقت در الهام ها بی ملاک می ماند .
نعمت ا...ولی با مصرع "از جمله کمال بیش دارم " مذهب جامع خود را طرح و تلاش می کند با رویکردی پلورالیستی بین مذاهب اهل تسنن و تشیع جمع کند هر چند در نهایت به استبداد فکری روی آورده و مذهب جامع خود را ناسخ مذاهب اهل سنت و تشیع می داند لذا می گوید:
علم تو باشد همه از قیل و قال
و آن من ، میراث من از جد من.[1]
 تکثر گرایی با جمع بین اضداد و اجتماع نقیضین
جمع بین اضداد و اجتماع نقیضین امکان ندارد، زیرا  انسان صاحب اندیشه اگرقائل به نفس الامر  و واقع و حقیقت برای اشیا و عدم نسبیت حق بما هو حق نباشد که هیچ، ولی اگر قائل به یگانگی حقیقت است با چنین جمعی در واقع مخالف است، جمع بین اضداد و اجتماع نقیضین را در واقع محال می داند، مگر اینکه وحدت های ثمانیه لحاظ نشده باشد[2]
اما نعمت ا...ولی با جمع بین آنچه که گفته شد مرتکب چنین خطایی شده است ، اول از الفاظ مشترک استفاده می کند و بین معصوم و غیر معصوم جمع می کند و آنها را یکی می داند، بعد با جمع بین صحابه  و چهار رکن نبوت دانستن مولی علی علیه السلام و غاصبین حق آن حضرت بین حق و باطل ، محق و غاصب جمع می کند، با ادعای شیعه بودن و رافضی نبودن در حالی که شیعه و رافضی طبق بیان معصوم یکی است  بین شیعه بودن و نبودن جمع می کند
_________________________________________
[1] . (دیوان شاه نعمت ا...ولی اشعار دو بیتی ص 671).
[2] . المنطق مظفر ص 167.