بُسر از بندگان حلقه به گوش معاويه بود؛ معاويه او را به يمن فرستاد تا هر آن كس را كه پيرو و مطيع حضرت علی علیه السلام بود بكشد. او نيز اين كار را كرد و از جمله دو پسر عبيدالله‏ بن عباس بن عبدالمطلب را، كه كودك بودند، كشت:
«بعثه معاوية إلی اليمن في جيش كثيف، وأمره أن يقتل كلّ من كان في طاعة عليّ علیه السلام، فقتل خلقا كثيرا، وقتل فيمن قتل ابني عبيدالله‏ بن العباس بن عبدالمطلب وكانا غلامين صغيرين، فقالت أمهما ترثيهما: «يا من أحسّ بُنَيَّيَ اللذين هُما كالدّرتين تشظّی عنهما الصّدَفُ»([828])
اعتراف میكند كه با خواندن اين بيت شعر، گريستم.
يادآوری میشود كه داستان بُسر و كشتار او در يمن در زمان حكومت امام امير المؤمنين علیه السلام بود و نه بعد از شهادت ايشان.
در اينكه معاويه، بسر را به يمن فرستاد تا اين كار را بكند؛ گفته ‏اند كه در صنعای يمن گروهی از شيعيان عثمان زندگی میكردند كه كشته شدن عثمان آنها را بسيار گران و بزرگ آمده بود و با علی علیه السلام از روی ناچاری بيعت كرده بودند؛ ولی زمانی كه اختلاف مردم عراق را با امام علیه السلام ديدند و محمد بن ابی بكر نيز در مصر كشته شد... آنها نيز از خونخواهی عثمان دم زدند... معاويه نيز بسر را راهی يمن كرد.([829])
پاورقي ها: ------------------------------------------------------------------------------------
[828]) شرح نهج‏البلاغه؛ ج1، ص158.
[829]) همان؛ ص163.