ما معتقديم: همان گونه كه حكمت خداوند ايجاب مي كند پيامبراني براي هدايت انسانها بفرستد، حكمتش ايجاب مي كند كه بعد از پيامبران در هر عصر و زماني، امام و پيشوايي از سوي خدا براي هدايت انسانها وجود داشته باشد تا شرايع انبيا و اديان الهي را از تحريف و تغيير حفظ كنند، نيازهاي هر زمان را روشن سازند و مردم را به سوي خدا و عمل به آيين پيامبران دعوت نمايند، در غير اين صورت هدف آفرينش انسان كه تكامل و سعادت است عقيم مي ماند، بشر از راه هدايت باز مي ماند، شرايع انبياء ضايع مي گردد و مردم سرگردان مي شوند.
به همين دليل معتقديم بعد از پيامبر اسلام (ص) در هر عصر و زماني امامي وجود داشته است: «يا ايها الذين آمنوا اتقوا الله و كونوا مع الصادقين، اي كساني كه ايمان آورده ايد! تقواي الهي پيشه كنيد و با صادقان باشيد». [1] .
اين آيه مخصوص به زماني نيست و همراه بودن بي قيد و شرط با صادقان، دليل بر اين است كه در هر عصري امام معصومي وجود دارد كه بايد از او پيروي كرد، همان گونه كه بسياري از مفسران شيعه و اهل سنت، در تفسير خود به آن اشاره كرده اند. [2] .
پاورقي ها: ---------------------------------------------------------------------------------------------
[1] سوره توبه، آيه 119.
[2] فخر رازي بعد از بحث فراواني درباره اين آيه چنين مي گويد: آيه دليل بر اين است كه هر كس جايز الخطاست واجب است همگام و پيرو كسي باشد كه معصوم است و معصومين همانها هستند كه خداوند آنها را «صادقين » ناميده، پس اين سخن دليل بر اين است كه واجب است بر هر جايز الخطايي كه همگام و همراه با معصوم باشد تا «معصوم از خطا» جايز الخطا را از خطا باز دارد، و اين معني در همه زمانهاست و مخصوص به زماني نيست و دليل بر اين است كه در هر زماني معصوم از خطايي وجود دارد (تفسير كبير، جلد 16، صفحه 221).