پيامبران خدا مخصوصا پيامبر اسلام (ص) هيچ گونه امتياز «نژادي » و «قومي » را نمي پذيرفتند، بلكه تمام نژادها و زبانها و اقوام و ملتهاي جهان، همه و همه در نظرشان يكسان بود، قرآن خطاب به همه انسانها مي گويد: «يا ايها الناس انا خلقناكم من ذكر و انثي و جعلناكم شعوبا و قبائل لتعارفوا ان اكرمكم عند الله اتقاكم، اي مردم ما شما را از يك مرد و زن آفريديم و شما را تيره ها و قبيله ها قرار داديم تا يكديگر را بشناسيد (ولي اينها ملاك امتياز نيست) گرامي ترين شما نزد خداوند با تقواترين شماست!» [1] .
در حديث معروفي از پيامبر اسلام (ص) آمده است كه در سرزمين مني (در مراسم حج) در حالي كه بر شتري سوار بود رو به سوي مردم كرد، و اين سخنان را ايراد فرمود: «يا ايها الناس! الا ان ربكم واحد و ان اباكم واحد، الا لا فضل لعربي علي عجمي، و لا لعجمي علي عربي، و لا لاسود علي احمر، و لا لاحمر علي اسود، الا بالتقوي، الا هل بلغت؟!قالوا نعم!قال ليبلغ الشاهد الغائب، اي مردم!بدانيد: خداي شما يكي است و پدرتان يكي، نه عرب بر عجم برتري دارد، و نه عجم بر عرب، نه سياهپوست بر گندمگون، و نه گندمگون بر سياهپوست، مگر به تقوا، آيا متن دستور الهي را ابلاغ كردم؟همه گفتند: آري!فرمود: اين سخن را حاضران به غائبان برسانند!» [2] .
پاورقي ها: ---------------------------------------------------------------------------------------------
[1] سوره حجرات، آيه 13.
[2] تفسير قرطبي، جلد 9، صفحه 6162.