عبوديت پيامبران هرگز مانع از آن نيست كه آنها به اذن و فرمان خداوند از امور پنهاني مربوط به حال و گذشته و آينده آگاه باشند: «عالم الغيب فلا يظهر علي غيبه احدا الا من ارتضي من رسول، خداوند داناي غيب است، و هيچ كس را بر اسرار غيبش آگاه نمي سازد، مگر رسولاني را كه برگزيده است ». [1] .
مي دانيم: يكي از معجزات مسيح (ع) اين بود كه به مردم از پاره اي از امور پنهاني خبر مي داد: «و انبئكم بما تاكلون و ما تدخرون في بيوتكم، من شما را از آنچه مي خوريد و در خانه هاي خود ذخيره مي كنيد خبر مي دهم »! [2] .
پيامبر اسلام (ص) نيز از طريق تعليم الهي بسياري از اخبار نهاني را بيان مي فرمود: «ذلك من انباء الغيب نوحيه اليك، اين از خبرهاي غيب است كه به تو وحي مي فرستيم ». [3] .
بنابراين مانعي ندارد كه پيامبران الهي از طريق وحي و به اذن پروردگار از غيب خبر دهند و اگر در بعضي از آيات قرآن، علم غيب از پيامبر اسلام (ص) نفي شده است: «و لا اعلم الغيب و لا اقول لكم اني ملك، من از غيب آگاه نيستم و نمي گويم فرشته ام ». [4] منظور علم ذاتي و استقلالي است، نه علمي كه از طريق تعليم الهي حاصل شود، زيرا مي دانيم آيات قرآن يكديگر را تفسير مي كنند.
ما معتقديم: اين بزرگواران كارهاي خارق العاده، و معجزات مهمي «باذن الله » انجام مي دادند، و اعتقاد به انجام اين گونه كارها به اذن الهي، نه شرك است و نه منافاتي با مقام عبوديت آنها دارد. حضرت مسيح (ع) - به تصريح قرآن مجيد- مردگان را به اذن خدا زنده مي كرد، و بيماران غير قابل علاج را به فرمان خدا شفا مي داد: «و ابري ء الاكمه و الابرص و احي الموتي باذن الله ». [5] .
پاورقي ها: ---------------------------------------------------------------------------------------------
[1] سوره جن، آيات 26 و 27.
[2] سوره آل عمران، آيه 49.
[3] سوره يوسف، آيه 102.
[4] سوره انعام، آيه 50.
[5] سوره آل عمران، آيه 49.