يعني، عبادت مخصوص خداست و هيچ معبودي جز ذات پاك او وجود ندارد، اين شاخه توحيد از مهمترين شاخه هاي آن محسوب مي شود، و پيامبران الهي بيشتر روي آن تكيه كرده اند: و ما امروا الا ليعبدوا الله مخلصين له الدين حنفاء... و ذلك دين القيمة، به آنها (پيامبران) جز اين دستوري داده نشد كه تنها خدا را بپرستند، و دين خود را براي او خالص كنند و از شرك به توحيد باز گردند... و اين است آيين پايدار الهي »! [1] .
براي پيمودن مراحل تكامل اخلاق و عرفان، توحيد از اين هم عميقتر مي شود و به جايي مي رسد كه انسان بايد تنها به خدا دل ببندد، در همه جا او را بطلبد و جز به او نينديشد و چيزي او را از خدا به خود مشغول نسازد: «كلما شغلك عن الله فهو صنمك، هر چيز تو را به خود مشغول سازد و از خدا دور كند، بت توست ».
ما معتقديم: شاخه هاي توحيد منحصر به اين چهار شاخه نيست، بلكه توحيد مالكيت (يعني همه چيز از آن خداست) لله ما في السموات و ما في الارض [2] و توحيد حاكميت يعني قانون تنها قانون خداست و من لم يحكم بما انزل الله فاولئك هم الكافرون [3] همه از شاخه هاي توحيد است.
پاورقی ها: ------------------------------------------------------------------------------
[1] سوره بينه، آيه 5.
[2] سوره بقره، آيه 284.
[3] سوره مائده، آيه 44.