۲. عكس العمل افكار باطل ابن تيميه:
انتشار افكار باطل ابن تيميّه در دمشق و اطراف آن، غوغايي به پا كرد؛ گروهي از فقيهان عليه او قيام كرده و از جلال الدين حنفي، قاضي وقت، محاكمه ابن تيميّه را خواستار شدند؛ ولي او از حضور در دادگاه امتناع ورزيد.
ابن تيميّه همواره با آراي خلاف خود، افكار عمومي را متشنّج مي كرد و باورهاي عمومي را سست مي كرد، تا اين كه در هشتم رجب سال ۷۰۵ ه، قضات شهر، همراه ابن تيميّه در قصر نايب السلطنه حاضر شدند و كتاب الواسطيّه وي قرائت شد، پس از دو جلسه مناظره با كمال الدين ابن زَمْلَكاني(1) و اثبات انحراف فكري و عقيدتي ابن تيميّه، او را به مصر تبعيد كردند.
در آن جا نيز به سبب نشر انديشه هاي انحرافي، به دستور ابن محلوف مالكي، قاضي وقت به زندان محكوم گشت و سپس در ۲۳ ربيع الأوّل سال ۷۰۷ ه. ق. از زندان آزاد شد.
پاورقي ها: --------------------------------------------------------------------------
(1) ابن زملكاني، محمّد بن علي كمال الدين متوفّاي ۷۲۷، از فقهاي شافعي در عصر خويش بوده و رياست مذهب شافعي به او محوّل گشت. الأعلام، ج ۶، ص ۲۸۴.
يافعي در حقّ او مي گويد: امام علاّمه منحصر به فرد مفتي منطقه شامات، استاد شافعيه در عصر خويش، قاضي القضاة كه خبره و متخصّص در متون روايي و در آگاهي به مذهب و اصول آن بوده است. مرآة الجنان، ج ۴، ص ۱۷۸.
ابن كثير مي گويد: استاد شافعيه در عصر خود بوده كه رياست تدريس و افتاء و مناظره به او واگذار گرديد. و به هم دوره هاي خود در مذهب شافعي چيره گشت و برتري يافت. البدايه و النهايه، ج ۱۴، ص ۱۵۲.