شكّي نيست كه ما در عصري زندگي مي كنيم كه تمامي دشمنان براي نابودي اسلام هم پيمان گشته و همه امكانات سياسي و اقتصادي خود را براي از بين بردن اسلام از صحنه بين الملل به كار گرفته اند.
طرح نوين هانتينگتون، بزرگ نظريّه پرداز كاخ سفيد و استراتژيست معروف يهودي در كتاب برخورد تمدّن ها مؤيّد اين مطلب است(1).
و هم چنين دكتر مايكل برانت، معاون سابق سازمان اطّلاعات مركزي آمريكا (سيا) در كتاب A Plan to divis and desnoylte theology «نقشه اي براي جدايي مكاتب الهي» مي گويد:
افرادي كه با شيعه اختلافات نظر دارند آن ها را عليه شيعه منظم و مستحكم كرده، وكافر بودن شيعه گسترش داده شود و آن ها را از جامعه جدا نموده و عليه آن ها مواد نفرت برانگيز نوشته شود(2). بنابراين، در چنين عصري بيش از هر عصر ديگر، مسلمانان نياز به وحدت دارند و شايد بيش از هر زماني جامعه اسلامي به همكاري و مساعدت يك ديگر نيازمند است.
گِلادِستون(3) نخست وزير اسبق بريتانيا مي گويد: مادام هذا القرآن موجودا في أيدي المسلمين، فلن تستطيع أروبا السيطرة علي الشرق ولا أن تكون هي نفسها في أمان(4)؛ مادامي كه قرآن در دست مسلمان هاست، اروپا نه مي تواند بر شرق تسلّط يابد و نه احساس امنيّت كند.
بِن گُوريون(5) نخست وزير سابق دولت غاصب صهيونيستي مي گويد: إنّ أخشي ما نخشاه أن يظهر في العالم العربي، محمد جديد(6)؛ آن چه ما را به وحشت انداخته اين است كه مي ترسيم در جهان عرب، محمّد تازه اي ظهور كند.
با اين كه يكي از اصول مسلّم مسيحيّت، كشته شدن حضرت مسيح به دست يهود بوده و به همين سبب، در طول 20 قرن بغض و كينه و عداوت ميان آنان حاكم بود، ولي براي ايجاد وحدت ميان مسيحيّت و يهود در برابر مسلمانان، دولت واتيكان طيّ اطّلاعيه رسمي از اين اصل صرف نظر كرده و يهود را از اين جنايت تبرئه مي كند.
و جاي شگفتي است كه اين اعلاميه در سال 1393 هجري مطابق با 1973 ميلادي هم زمان با جنگ اسرائيل با مسلمانان صادر شد، تا بتواند تمام نيروهاي يهود و نصاري را در برابر مسلمانان بسيج نمايد(7). با توجّه به نكات ياد شده، اهمّيّت سخن رسول اكرم صلي الله عليه و آله روشن مي شود كه مي فرمايد: «من أصبح ولم يهتمّ بأمور المسلمين فليس بمسلم؛ كسي كه به فكر مشكلات برادران ديني خود نباشد، مسلمان نيست»(8). بديهي است در موقعيّت فعلي، هرگونه حركت مشكوك كه موجب تفرقه ميان صفوف مسلمانان باشد، به نفع اسلام نيست.
و هرگونه فحش و ناسزا پيش از آن كه به وحدت ميان مسلمانان و تقريب بين مذاهب ضربه بزند، چهره نوراني مكتب اسلام را در سطح بين الملل مخدوش مي كند و طبقه تحصيل كرده را به مكتب نوراني اسلام بدبين مي سازد.
پاورقي ها: ------------------------------------------------------------------------
(1) در تابستان 1993 ميلادي، ساموئل هانتينگتون رئيس موءسّسه استراتژيك دانشگاه هاروارد در شماره تابستاني نشريّه فارين افرز در مقاله اي مي گويد: سياست جهاني اينك وارد مرحله جديدي شده است. او جهان آينده را عرصه كنش و واكنش بين هفت يا هشت تمدّن بزرگ مي داند، تمدّن غربي، كنفوسيوسي، ژاپني، اسلامي، هندو، اسلاوي ارتدكسي، آمريكاي لاتين و احتمالاً آفريقايي. فرضيّه او اين است كه اصولاً نقطه اصلي برخورد در اين جهان نو، نه رنگ و بوي ايدئولوژيكي دارد و نه بوي اقتصادي، شكاف هاي عميق ميان افراد و به اصطلاح نقطه جوش برخوردها داراي ماهيّت فرهنگي خواهد بود. پس دولت ملّت ها نيرومندترين بازي گران در عرصه جهان باقي خواهند ماند. ليكن درگيري اصلي در صحنه سياست خارجي ميان ملّت ها و گروه هايي با تمدن هاي مختلف روي خواهد داد.
هانتينگتون كانون درگيري در آينده نزديك را ميان غرب و چند كشور اسلامي كنفوسيوسي مي داند. او سپس با ذكر اين نكته كه مفهوم تمدّن جهاني، از تمدّن غرب برآمده است به برتري پيروزي تمدّن غربي تصريح مي كند.
هانتينگتون، طي مصاحبه اي با شبكه تلويزيوني «سي. ان. ان. ترك» واقعه يازده سپتامبر را نماد بارز نظريّه برخورد تمدّن هاكه تقريباً يك دهه پيش مطرح شده است، دانست. رويداد يازده سپتامبر روابط جهان اسلام و غرب را دگرگون كرد، به طوري كه احساسات ضدّ آمريكايي در جهان اسلام (به خصوص خاورميانه) و در مقابل احساسات ضدّ اسلامي در غرب شدت يافت.
(2) روزنامه جمهوري اسلامي، تاريخ 5/3/1383 و هفته نامه افق حوزه، تاريخ 28/2/1383.
(3) Gladstone سياستمدار انگليسي ( 1809 ـ 1898) رهبر ليبرال ها بود و چهار بار به مقام نخست وزيري انگلستان رسيد.
(4) الإسلام علي مفترق الطرق، ص 39.
(5) بن گوريون Ben Gurion كسي است كه نام «اسرائيل» را بر رژيم صهيونيستي نهاد و 9 بار به نخست وزير رژيم صهيونيستي رسيد. او زندگي خود را وقف صهيونيسم كرد، جنگ اشغال فلسطين را در سال 1948 فرماندهي كرد. از جمله رخ دادهايي كه در دوره نخست وزيري وي صورت گرفت مي توان به موارد زير اشاره نمود:
1 . جنگ 1948 كه باعث بوجود آمدن رژيم صهيونيستي شد.
2 . موج هاي بي سابقه مهاجرت يهوديان.
3 . افزايش شهرك هاي صهيونيست نشين.
4 . حمله مشترك و سه گانه رژيم صهيونيستي، انگليس و فرانسه عليه مصر در سال 1956.
(6) روزنامه الكفاح الإسلامي، سال 1955. م، هفته دوم، ماه نيسان.
(7) مع رجال الفكر في القاهره، ج 1، ص 162.
از مسايلي كه مورد اختلاف ميان صاحب نظران اسلامي است تعريف جامع از اهداف وحدت مي باشد و بايد روشن شود كه هدف از وحدت، يكي كردن مذاهب و از بين بردن ديگر مذاهب نيست و غرض مؤسّسان تقريب هم، جايگزيني اشعري به جاي معتزله و تبديل سنّي به شيعه و حنفي به حنبلي و يا به عكس نبوده است؛ زيرا اين امر نه تنها كاري دشوار بلكه امري غير ممكن مي باشد؛ بلكه همّت آنان نزديك نمودن صاحبان مذاهب مختلف به هم ديگر با تكيه بر مشتركات و قرار دادن همه مسلمانان در صف واحد در برابر دشمنان قسم خورده اسلام بوده است.
مرحوم شيخ محمّد تقي قمّي، مؤسّس «دار التقريب بين المذاهب الإسلاميّه» و نماينده حضرت آية اللّه العظمي بروجردي در مدرسه فيضيّه مي گفت:
(8) كافي، ج 2، ص 163.