چند صفحه بالاتر اشارت كرديم، كه بهاءالله پيش از مرگش وصيت كرده بود كه: نخست عبدالبهاء جانشين او باشد و پس از عبدالبهاء پسر كوچكش محمدعلي ميرزا ملقب به «غصن اكبر»، ولي عبدالبهاء به آن وصيت نامه توجه نكرد و برابر وصيت خود، شوقي را كه نوه ي دختريش بود، به جانشيني خود تعيين كرد و در اين انتخاب او چه رازي بوده درست معلوم نيست. صبحي كه منشي مخصوص و محرم راز عبدالبهاء بوده، در اين باره چنين نوشته است:
«پافشاري عبدالبهاء و شوقي در راندن غصن اكبر، از اين رو بوده: بهاءالله دو سال پيش از مرگش خواستنامه اي[وصيت نامه اي] به نام «كتاب عهد» نوشت و به دست عبدالبهاء سپرد كه هيچكس جز آن دو نفر، از آن آگاه نبود. بهاءالله در آنجا گفت: پس از من غصن اعظم (عبدالبهاء) و پس از او غصن اكبر جانشين من گردد، از اين رو، به فرمان بهاءالله، پس از عبدالبهاء بايستي كارها به دست ميرزا محمدعلي ميرزا سپرده شود ولي آن سخن ها را (ارتداد غصن اكبر را) به ميان كشيدند تا شوقي جاي عبدالبهاء را بگيرد و راه به غصن اكبر ندهد.» [1] و نيز نوشته: عبدالبهاء اين وصيت نامه را از ميان برد و وصيت نامه اي ديگر جعل كرد كه در آن شوقي آفندي را جانشين خود شناسانيد.
پاورقي:---------------------------------------------------------
[1] صبحي: پيام پدر، چاپ دوم، تهران 1344 ه. ص 178.