باب و بهاء، نامهاي ماههاي تقويم خود را بدين قرار تعيين
كرده اند:
1 - ماه بهاء 2 - ماه جلال 3 - ماه جمال 4 - ماه عظمت 5 - ماه نور 6 - ماه رحمت 7 - ماه كلمات 8 - ماه كمال 9 - ماه سماء 10 - ماه عزت 11 - ماه مشيت 12 - ماه علم 13 - ماه قدرت 14 - ماه قول 15 - ماه سائل 16 - ماه شريف 17 - ماه سلطان 18 - ماه ملك 19 - ماه علاء.
بهاءالله از راه تقليد و مانندسازي به اين آيه قرآن نگاه كرده كه در آن آمده است:
«ان عدة الشهور عند الله اثنتا عشر شهرا...» اين آيه را در اقدس، در شماره ي ماههاي آئين خود نازل كرده است:
«ان عدة الشهور السنة تسعة عشر شهرا في كتاب الله» يعني شماره ي ماههاي سال در كتاب خدا «اقدس» نوزده ماه است. چنانكه در بخش سوم خواهيم گفت، هم باب و هم بهاء «ماه علاء» را ماه روزه داري قرار داده اند و آن پنج روز اضافي «ايام هاء» را، روزه هاي آزادي روزهائي كه محرمات و كارهائي كه در روزه هاي ديگر ممنوع هستند، در آنها آزاد مي شوند و همچنين بابيان و بهائيان آن ايام را به خير و خيرات و رفتن به زيارت، اختصاص داده اند.