شيخ احمد احسائي، در ضمن اين سياحتها و مسافرتها، با اشخاص و عقايد و مكتبهاي مختلف فلسفي و مذهبي آشنائي يافت و اندوخته ي علمي فراهم كرد. او مردي پارسا و متفكر و مبتكر بود. «شيخ قطعا دروغ نمي گفت، چه در اخبار و احاديث مكرر خوانده بود كه بسياري از پيامبران بني اسرائيل در خواب به آن وحي مي شد... او چون بسيار پرهيزكار بود بيشتر مي كوشيد، كه در خواب امور مشكل را كشف كند... او با توسل به ارواح پاك بزرگان دين در خواب چيزهائي مي ديد يا مي شنيد، كه پايه ي اراء او را تشكيل مي داد. مي پرسيدند كه اين سخن را از كجا مي گوئيد؟ با نهايت وارستگي مي گفت: از حضرت صادق شنيدم!!؟ شيخ مشرب اخباري داشت، اخبار را به ظاهر تأويل مي كرد، به فضايل خاندان علي معتقد بود؛ او مردي پرهيزكار و شب زنده دار بود، و هرگز به دنيا و آنچه در او هست علاقه اي نداشت؛ از هر چه كه آثار رياست و خودفروشي از آن هويدا بود گريزان مي شد و در عين حال مردي فاضل بود ولي در بعضي علوم استاد نديده بود، هر سئوالي در هر چيز از او مي كردند نمي دانم را حرام مي دانست: از اصطلاح كتب حكما و عرفا بي خبر بود لذا شيخ در امهات مسايل اصول معرفت برخلاف رفته... ماهيت را اصل دانست در صورتي كه احدي به اين قول نرفته...» [1] .
پاورقي:---------------------------------------------------------
[1] نگاه كنيد به:شيخيگري و بابيگري، صفحه 51 و 197.