شيخ احمد احسائي در سال 1176 كه بيست ساله بود، از زادگاهش مهاجرت كرده و به كربلا و نجف رفت و در آنجا، در مجالس درس علماي شيعي مانند: سيد مهدي بحرالعلوم، آقا باقروحيد بهبهاني حاضر مي شد؛ پس از مدتي در نزد بحرالعلوم، كه مرجع شيعيان آن زمان بود، منزلت بلندي يافت و از او اجازه ي اجتهاد گرفت. ولي، به ناگهان در عراق بيماري طاعون پيدا شد و مردم از آن ديار به اطراف پراكنده گشتند؛ شيخ هم دوباره به احسا برگشت، پس از چندي از آنجا به بحرين رفت و مدت چهار سال در آنجا اقامت كرد. پس از آن، در سال 1212 دوباره به كربلا بازگشت و در آنجا، با پيشواي اخباريان، يعني - شيخ يوسف ملاقات و به مذهب آنها اظهار تمايل كرد. پس از مدتي به بصره رفت و مدت سه سال در آنجا و احسا ماند، تا در سال 1216، كه وهابيان به كربلا و عراق حمله كردند، از بصره به يكي از روستاهاي اطراف آن رفت و مدت سه سال هم در آنجا بسر برد و در سال 1219 به درخواست عبدالمنعم جزايري، كه يكي از عالمان مشهور آن ديار بود، به قريه ي «صفاده» رفت و يكسال در آنجا ماند. پس از آن، دوباره به بصره رفت؛ در آنجا براي خانواده اش منزل تهيه كرد و خود به همراه پسرش شيخ علي و چند تن ديگر براي زيارت مشهد عازم ايران گشت.