تبليغ در بهائيت از اهميت بسيار بالايي برخوردار است به گونه اي كه مي توان مدعي شد از اوجب واجبات به شمار مي آيد. اما با اين وجود، تبليغ در كشور اسرائيل ممنوع است. علاوه بر آن، حتي مسافرت به كشور اسرائيل توسط بهائيان و اقامت بيش از نه روز نيز در آن جا بدون اجازه ي بيت العدل حرام و ممنوع است و اين حرمت تا بدانجاست كه اگر كسي در اين امر نافرماني كند، با تيغ بسيار برنده ي «طرد روحاني» رگ حياتش زده مي شود. خواندن اين داستان خالي از لطف نيست:
در موضوع صادق فرزند آقا محمد جواد آشچي فرمودند بنويس: اين شخص بداخلاق و پست فطرت اخيرا مخالف دستور اين عبد مسافرت به فلسطين نموده و وارد ارض اقدس گشته، تلغرافيا راجع به طرد و اخراج او از جامعه به آن محفل مخابره گرديد به والدش صريحا اظهار و انذار نمايند مخابره با او به هيچ وجه من الوجوه جائز نه، تمرد و مخالفت نتايجش وخيم است! [1] .
ما نمي دانيم كه اين شخص بهايي بداخلاق و پست فطرت، مرتكب چه جرائم ديگري شده است؛ اما آن چه كه از اين توقيع منيع مبارك! مستفاد مي شود آن است كه او به خاطر مسافرت به فلسطين بدون اجازه ي ولي امر الله، به مجازات «طرد روحاني» محكوم شده است و اين مجازات در بهائيت كه به ابتكار شوقي بنا نهاده شده است - چنان كه از همين سخنان نيز پيداست - به آن معناست كه حتي پدر آن شخص مطرود هم حق ندارد كوچكترين مراوده اي با فرد مطرود داشته باشد.
پاورقي:---------------------------------------------------------
[1] توقيعات مباركه، سال 102 تا 109 ص 41 و توقيعات مباركه جلد سوم صفحه 295.