همان گونه كه قبلا گفته شد، بعد از سيد علي محمد باب بين دو نفر از مريدان او با نام هاي حسينعلي و يحيي اختلافاتي بروز كرده و سبب تشكيل دو فرقه ي ازلي و بهايي شد و به مرور زمان فرقه ي ازلي به صورت يك فرقه ي مطرود در اقليت قرار گرفت. حسينعلي بهاء به خاطر اين كه بعد از خود در بين فرزندانش چنين تفرقه اي ايجاد نشود، در وصيت نامه خويش، اول عباس و پس از او محمد علي را براي جانشيني برگزيد و آنان را ملقب به غصن اعظم و اكبر كرد.
او علاوه بر اين القاب اقوام سيد علي محمد باب را نيز با لقب افنان نام برد، به گمان اين كه اغصان شاخه هاي بزرگ و افنان شاخه هاي كوچك است، ولي در زبان عربي غصن را شاخه و فنن را شاخه راست مي گويند و از سه به بالا را افنان و اغصان مي گويند و باز چون گمان كرده كه افنان مجرد است هر يك از اقوام باب را افنان ناميده است.
ولي پس از اين كه عباس افندي بر اريكه قدرت و مسند جانشيني قرار گرفت، باب مخالفت با برادرش را باز نمود و او را با القاب زشت ياد كرد و به پيروانش دستور داد كه به او توهين كرده و او را طرد نمايند. او راجع به برادرش مي گفت:
«سخنان ميرزا محمد علي (غصن اكبر) مؤونه زهر را دارد، هر چند آدمي نيرومند و تندرست باشد زهر در آميزه او كارگر است.»