مدعي كتاب اقدس كه در فرازهاي سابق در باره خود گفته بود اولين واجب، شناخت من است و ملاك هدايت و ضلالت شخص من و خير منحصر در من است و منم مشرق وحي كه هر كس مرا نشناسد اهل ضلالت است و منم كه شيشه معرفت را مهر كرده و اهل انصاف بايد گرد اوامر من طواف كنند...
آنگاه و در ادامه به اين مقدار هم راضي نشده حكم نماز را به قصد اينكه همه بايد رو به سوي او خضوع و نمازكنند، در كتاب اقدس صادر مي نمايد!
ترجمه عبارات چنين است:
«بر شما نوشته شد نمازي نه ركعتي، از سوي خداي نازل كننده آيات - يعني من - تا كه صبح و ظهر و شام آن را انجام دهيد.
البته مقدار آن بيشتر بود كه بقيه را به شما تخفيف داديم!
اما چون قصد نماز كرديد - در وقتي كه من زنده باشم - بايد رو به مقام مقدس من نماز كنيد كه مطاف ساكنان ملاء اعلي و محل اقبال اهالي شهرهاي بقا و محل صدور فرمان براي آسمانيان و زمينيان است!
وقتي هم كه من - همان شمس حقيقت - غروب كردم به سوي محلي نماز كنيد كه براي شما معين كرديم - يعني رو به قبر من نماز كنيد-!»
آري روزانه نه ركعت نماز به جاي آوريد به سوي مقام اقدس من در وقتي كه زنده باشم و چون بميرم رو به قبر من اين نه ركعت را در هر روزي سه نوبت به جاي آوريد:
و اذا اردتم الصلوه و لوا وجوهكم شطري الاقدس...
در هنگام حيات من قطب نمائي تهيه كنيد كه هر لحظه نشان دهد من كجا هستم(!)
و آنگاه صبح و ظهر و مغرب به سوئي كه آن قطب نما نشان داد نماز بگزاريد!
و بدانيد كه وجود اقدس من همان مقام مقدسي است كه عرشيان و كروبيان گرد آن طواف مي كنند:
...شطري الاقدس المقام الذي جعله الله مطاف الملاء الاعلي
و مقبل اهل مدائن البقاء و مصدر الامر لمن في الارضين و السماوات!
اين عبارات از شرح بيشتر بي نياز است