حدیث شماره 2

2- عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى بْنِ عُبَيْدٍ عَنْ أَبِي جَمِيلَةَ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع كَانَ فِي وَصِيَّةِ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ ع لِأَصْحَابِهِ اعْلَمُوا أَنَّ الْقُرْآنَ هُدَى اللَّيْلِ وَ النَّهَارِ وَ نُورُ اللَّيـْلِ الْمـُظـْلِمِ عـَلَى مـَا كـَانَ مـِنْ جـَهْدٍ وَ فَاقَةٍ فَإِذَا حَضَرَتْ بَلِيَّةٌ فَاجْعَلُوا أَمْوَالَكُمْ دُونَ أَنْفُسِكُمْ وَ إِذَا نَزَلَتْ نَازِلَةٌ فَاجْعَلُوا أَنْفُسَكُمْ دُونَ دِينِكُمْ وَ اعْلَمُوا أَنَّ الْهَالِكَ مَنْ هَلَكَ دِينُهُ وَ الْحَرِيبَ مَنْ حُرِبَ دِينُهُ أَلَا وَ إِنَّهُ لَا فَقْرَ بَعْدَ الْجَنَّةِ أَلَا وَ إِنَّهُ لَا غِنَى بَعْدَ النَّارِ لَا يُفَكُّ أَسِيرُهَا وَ لَا يَبْرَأُ ضَرِيرُهَا
اصول كافى ج : 3 ص : 306 رواية :2
ترجمه روايت شريفه :
امـام صـادق (ع ) فـرمـود: در ضـمـن سـفارش اميرالمؤمنين عليه السلام به اصحابش اينست : بـدانـيـد كـه قـرآن هـدايـت شـب و روز اسـت (يـعـنـى در هـمـه احـوال و اوقـات ) و نـور شـب تـاريـكـسـت ، بـراى هـر سـخـتـى و نـيـازى (راه نـجات را در گـرفـتـارى و بـلانـشـان دهـد) پـس چـون بـلائى فـرا رسـد، امـوال خـود را سپر جانتان سازيد، و چون حادثه اى پيش آمد (كه مربوط بامر دينست و جز بـا دادن جان مرتفع نشود) جان خود را فداى دينتان كنيد، و بدانيد كه هلاك شده كسى است كـه دينش ‍ تباه شود و غارت زده كسى است كه دينش را بربايند، همانا پس از رسيدن به بـهـشـت نـيـازى نـيـسـت و بـعـد از دوزخ بـى نـيـازى نـيـسـت (هـر كـه در دنـيـا عـمـل صـالح كـنـد و مـسـتـوجب بهشت گردد، فقير و نيازمند نيست ، هر چند دستنگ و گرفتار بـاشـد و كـسـيـكـه خود را مستوجب دوزخ سازد، بى نيازى ندارد، هر چند ثروتمند و مرفه باشد) اسير دوزخ آزاد نگردد و نابينايش بهبودى نيابد.