1- مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عَلِيِّ بْنِ النُّعْمَانِ عَنْ أَيُّوبَ بْنِ الْحُرِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع فِي قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَوَقاهُ اللّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا فَقَالَ أَمَا لَقَدْ بَسَطُوا عَلَيْهِ وَ قَتَلُوهُ وَ لَكِنْ أَ تَدْرُونَ مَا وَقَاهُ وَقَاهُ أَنْ يَفْتِنُوهُ فِى دِينِهِ
اصول كافى ج : 3 ص : 305 رواية :1

ترجمه روايت شريفه :
امـام صـادق (ع ) دربـاره قـول خـداى عـزوجـل : (((خـدا او را از بـديـهـاى آنـچه نيرنگ زدند نگهداشت ، 40))) فرمود: همانا بخدا بر او چيره شدند و او را كشتند، ولى ميدانيد خدا او را از چـه نـگـه داشـت ؟ او را نـگـه داشـت از ايـنـكه نسبت به دينش ‍ فريب دهند. (مربوط به مؤمن آل فرعونست كه داستان او در قرآن و تواريخ مذكور است ).