14- صـَالِحُ بـْنُ عـُقـْبـَةَ عـَنْ صـَفـْوَانَ الْجـَمَّالِ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ أَيُّمَا ثَلَاثَةِ مُؤْمِنِينَ اجـْتَمَعُوا عِنْدَ أَخٍ لَهُمْ يَأْمَنُونَ بَوَائِقَهُ وَ لَا يَخَافُونَ غَوَائِلَهُ وَ يَرْجُونَ مَا عِنْدَهُ إِنْ دَعَوُا اللَّهَ أَجَابَهُمْ وَ إِنْ سَأَلُوا أَعْطَاهُمْ وَ إِنِ اسْتَزَادُوا زَادَهُمْ وَ إِنْ سَكَتُوا ابْتَدَأَهُمْ
اصول كافى ج : 3 ص : 258 رواية :14

ترجمه روايت شريفه :
و فـرمـود: هر سه تن مؤمنى كه نزد برادرشان اجتماع كنند كه از بلاى او ايمن باشند و از شـرور او بـيم نداشته باشند و بآنچه نزد اوست اميدوار باشند، اگر خدا را بخوانند (بـراى رفـع بـلا) اجـابـتـشان كند و اگر از خدا بخواهند بآنها عطا كند و اگر افزونى خواهند افزونيشان دهد و اگر سكوت كنند، خدا به نفع آنها آغاز كند.