7- عـِدَّةٌ مـِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ عَنْ سَعْدَانَ عَنْ مُعَتِّبٍ قَالَ كَانَ أَبُو الْحَسَنِ مُوسَى ع فِى حَائِطٍ لَهُ يَصْرِمُ فَنَظَرْتُ إِلَى غُلَامٍ لَهُ قَدْ أَخَذَ كَارَةً مِنْ تَمْرٍ فَرَمَى بِهَا وَرَاءَ الْحـَائِطِ فـَأَتـَيـْتـُهُ وَ أَخـَذْتـُهُ وَ ذَهَبْتُ بِهِ إِلَيْهِ فَقُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ إِنِّى وَجَدْتُ هَذَا وَ هَذِهِ الْكـَارَةَ فـَقـَالَ لِلْغُلَامِ يَا فُلَانُ قَالَ لَبَّيْكَ قَالَ أَ تَجُوعُ قَالَ لَا يَا سَيِّدِى قَالَ فَتَعْرَى قَالَ لَا يَا سَيِّدِى قَالَ فَلِأَيِّ شَيْءٍ أَخَذْتَ هَذِهِ قَالَ اشْتَهَيْتُ ذَلِكَ قَالَ اذْهَبْ فَهِيَ لَكَ وَ قَالَ خَلُّوا عَنْهُ
اصول كافى ج : 3 ص : 168 رواية :7

ترجمه روايت شريفه :
مـعـتـب گـويـد: مـوسـى بـن جعفر (ع ) در باغ خرمايش بود و شاخه ميبريد، يكى از غلامان حـضـرت بردم و گفتم : قربانت گردم ، من اين غلام را ديدم كه اين خوشه ها را برداشته بود.
حضرت فرمود: فلانى ! غلام گفت : لبيك ،
فرمود: گرسنه اى ؟ گفت نه ، آقاى من !
فرمود: برهنه اى : گفت : نه ، آقاى من !
فرمود: پس چرا اين را برداشتى ؟ گفت : اين را دلم ميخواست .
فرمود: برو، اين خرما هم از تو، و فرمود او را رها كنيد.