5- مُحَمّدٌ عَنْ مُحَمّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ عَنْ مُحَمّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ عَنْ أَبِي إِسْمَاعِيلَ السّرّاجِ عَنْ بِشْرِ بْنِ جَعْفَرٍ عَنْ مُفَضّلِ بْنِ عُمَرَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ ع قَالَ سَمِعْتُهُ يَقُولُ أَ تَدْرِي مَا كَانَ قَمِيصُ يُوسُفَ ع قَالَ قُلْتُ لَا قَالَ إِنّ إِبْرَاهِيمَ ع لَمّا أُوقِدَتْ لَهُ النّارُ أَتَاهُ جَبْرَئِيلُ ع بِثَوْبٍ مِنْ ثِيَابِ الْجَنّةِ فَأَلْبَسَهُ إِيّاهُ فَلَمْ يَضُرّهُ مَعَهُ حَرٌّ وَ لَا بَرْدٌ فَلَمّا حَضَرَ إِبْرَاهِيمَ الْمَوْتُ جَعَلَهُ فِي تَمِيمَةٍ وَ عَلّقَهُ عَلَى إِسْحَاقَ وَ عَلّقَهُ إِسْحَاقُ عَلَى يَعْقُوبَ فَلَمّا وُلِدَ يُوسُفُ ع عَلّقَهُ عَلَيْهِ فَكَانَ فِي عَضُدِهِ حَتّى كَانَ مِنْ أَمْرِهِ مَا كَانَ فَلَمّا أَخْرَجَهُ يُوسُفُ بِمِصْرَ مِنَ التّمِيمَةِ وَجَدَ يَعْقُوبُ رِيحَهُ وَ هُوَ قَوْلُهُ إِنّي لَأَجِدُ رِيحَ يُوسُفَ لَوْ لا أَنْ تُفَنّدُونِ فَهُوَ ذَلِكَ الْقَمِيصُ الّذِي أَنْزَلَهُ اللّهُ مِنَ الْجَنّةِ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ فَإِلَى مَنْ صَارَ ذَلِكَ الْقَمِيصُ قَالَ إِلَى أَهْلِهِ ثُمّ قَالَ كُلّ نَبِيّ‏ٍ وَرِثَ عِلْماً أَوْ غَيْرَهُ فَقَدِ انْتَهَى إِلَى آلِ مُحَمّدٍ ص‏
اصول كافى جلد 1 صفحه: 336 رواية: 5

ترجمه :
مفضل بن عمر گويد: امام صادق عليه السلام به من فرمود: مى‏ دانى پيراهن يوسف عليه السلام چه بود؟ عرض كردم: نه، فرمود: چون براى ابراهيم عليه السلام آتش افروختند، جبرئيل عليه السلام جامه‏ اى از جامه ‏هاى بهشت برايش آورد، او پوشيده، و با آن جامه گرما و سرما با براهيم زيانى نمى‏ رسانيد چون مرگ ابراهيم در رسيد، آنرا در غلافى نهاد و باسحاق آويخت و اسحاق آنرا بيعقوب آويخت و چون يوسف عليه السلام متولد شد، آنرا بر او آويخت و در بازوى او بود تا امرش به آنجا كه بايست رسيد (زمام حكومت مصر بدست گرفت) و چون يوسف آنرا در مصر از غلاف بيرون آورد، يعقوب بوى خوش آنرا دريافت و همين است كه گويد( 94 سوره يوسف 12) (((اگر سفيهم نمى‏ خوانيد من بوى يوسف را احساس مى‏ كنم))) و آن همان پيراهنى بود كه خدا از بهشت فرستاده بود.
عرض كردم: قربانت گردم آن پيراهن بچه كس رسيد؟ فرمود: به اهلش رسيد، سپس فرمود: هر پيغمبرى كه دانش يا چيز ديگرى را بارث گذاشته (دريافته) بال محمد صلى الله عليه و آله رسيده است.