1- الْحُسَيْنُ بْنُ مُحَمّدٍ عَنْ مُعَلّى بْنِ مُحَمّدٍ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيّ‏ٍ الْوَشّاءِ قَالَ حَدّثَنَا مُحَمّدُ بْنُ الْفُضَيْلِ عَنْ أَبِي حَمْزَةَ قَالَ قَالَ لِي أَبُو جَعْفَرٍ ع إِنّمَا يَعْبُدُ اللّهَ مَنْ يَعْرِفُ اللّهَ فَأَمّا مَنْ لَا يَعْرِفُ اللّهَ فَإِنّمَا يَعْبُدُهُ هَكَذَا ضَلَالًا قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ فَمَا مَعْرِفَةُ اللّهِ قَالَ تَصْدِيقُ اللّهِ عَزّ وَ جَلّ وَ تَصْدِيقُ رَسُولِهِ ص وَ مُوَالَاةُ عَلِيّ‏ٍ ع وَ الِائْتِمَامُ بِهِ وَ بِأَئِمّةِ الْهُدَى ع وَ الْبَرَاءَةُ إِلَى اللّهِ عَزّ وَ جَلّ مِنْ عَدُوّهِمْ هَكَذَا يُعْرَفُ اللّهُ عَزّ وَ جَلّ‏
اصول كافى جلد 1 صفحه: 254 رواية: 1

ترجمه :
ابوحمزة گويد: امام باقر عليه السلام بمن فرمود: همانا خدا را كسى پرستد كه او را بشناسد و اما كسى كه خدا را نشناسد او را اينگونه (مانند عامه از مردم) گمراهانه مى‏پرسد، عرض كردم قربانت گردم معرفت خدا چيست؟ فرمود: باور داشتن خداى عزوجل و باور داشتن پيغمبرش (ص) و دوست داشتن على عليه السلام و پيروى از او و از ائمه هدى عليهم السلام و بيزارى جستن بخداى عزوجل از دشمن ايشان، اين چنين شناخته مى‏شود خداى عزوجل.

شرح :
از جمله آخر روايت پيداست كه امام عليه السلام درجه كامل خداشناسى را براى ابوحمزه بيان فرموده و به همين دوستى على و پيروى به ائمه خدا را از شرايط خداشناسى قرار داده است زيرا كه اعمال و عبادات مسلمان بدون ولايت ثواب ندارد چنانچه در حديث 428 گذشت و اگر مقصود امام درجه كامل خداشناسى نبود اين شرايط را داخل نمى‏فرمود چنانچه در باب (ادنى المعرفة) بيان شد و باز در اينجا هم كه درجه كامل گوئيم، بملاحظه استعداد و ظرفيت ابوحمزة است و ممكن است براى صحابى ديگرش درجه كاملترى طبق استعداد او بيان فرمايد: