حديث دلالت دارد بر اين‌كه عمل انسان با مرگش قطع مي‌شود، مگر در سه مورد؛ نه اين كه از هيچ چيز غير از اين سه مورد نفع نمي‌برد.
به بياني ديگر: حديث ناظر به اعمالي است كه پايداري آن به خود انسان در حال حيات بستگي دارد. كه اين گونه اعمال با مرگ منقطع مي‌گردد، مگر در صورتي كه براي آن وجود استمراري باشد، همانند موارد سه گانه‌اي كه در روايت استثنا شده است و اين منافاتي ندارد با اعمالي كه قوام آن‌ها به انسان نيست تا بعد از وفاتش از ديگري به او نفع برسد ولو از غير اين سه مورد باشد.(242)