محمد بن عبدالوهاب برخي از مناطق را به طور خصوص اسم برده و تكفير كرده است؛ از جمله:
الف) اهالي «بدو»
وي مي‌گويد: آنان كافرتر از يهود و نصارا هستند و به اندازه مويي از اسلام نزد آنان نيست؛ گرچه به شهادتين تكلم نمايند.(139)
ب) اهالي «وشم»
او تمام اهالي «وشم»؛ از علما و عوام آن را تكفير كرده است.(140)
ج) اهالي «سدير»
او تمام اهالي «سدير» را نيز؛ اعم از علما و عوام، تكفير كرده است.(141)
د) اهالي «احساء»
او مي‌گويد: «ان الاحسآء في زمانه يعبدون الاصنام»؛(142) «همانا احساء در زمان خودش بت‌ها را مي‌پرستند.»
ه) قبيله «عنزه»
او درباره اهالي اين قبيله مي‌گويد: «انهم لايومنون بالبعث»؛(143) «آنان به قيامت ايمان نمي‌آورند.»
و) قبيله «ظفير»
او درباره آنان نيز همين تعبير را به كار برده است.(144)
ز) قبيله «عيينه و درعيه»
او ابن سحيم و همه پيروانش از اهالي عيينه و درعيه را كه از معارضين او و افكارش بودند، تكفير كرده است.(145)