اعتقادات در قرآن
نه تنها روح انسان، بلكه جسم و روح با هم در آن جهان باز مي گردد، و حياتي نوين از سر مي گيرند، چرا كه آنچه در اين جا انجام شده است با همين جسم و روح بوده، و پاداشها و كيفرها نيز بايد نصيب هر دو شود. در غالب آيات مربوط به معاد در قرآن مجيد، روي معاد جسماني تكيه شده است و در برابر تعجب مخالفان كه مي گفتند: چگونه اين استخوانهاي پوسيده به حيات مجددي باز مي گردند، قرآن مي گويد: «قل يحييها الذي انشاها اول مرة، كسي كه روز اول انسان را از خاك آفريد، بر چنين كاري قادر است ». [1] .
«ايحسب الانسان ان لن نجمع عظامه، بلي قادرين علي ان نسوي بنانه، آيا انسان گمان مي كند كه استخوانهاي (پوسيده) او را جمع (و زنده) نخواهيم كرد؟آري ما قادريم كه (حتي خطوط سر) انگشتان او را مرتب كنيم (و به حال اول باز گردانيم)». [2] .
اين آيات و مانند آن همه صراحت در معاد جسماني دارد.
آياتي كه مي گويد: شما از قبرهايتان بر انگيخته مي شويد، نيز به وضوح معاد جسماني را بيان مي كند. [3] .
اصولا بيشتر آيات معاد در قرآن معاد روحاني و جسماني را شرح مي دهد.
پاورقي ها: ---------------------------------------------------------------------------------------------
[1] سوره يس، آيه 79.
[2] سوره قيامت، آيات 3 و 4.
[3] مانند آيات سوره يس: 51 و 52، قمر: 7، معارج: 43.