ما معتقديم: همه پيامبران الهي معصومند، يعني در تمام عمر (چه پيش از نبوت و چه بعد از نبوت) از «خطا و اشتباه » و «گناه » به تاييد الهي مصون و محفوظ مي باشند، زيرا اگر مرتكب خطا يا گناهي شوند اعتماد لازم براي مقام نبوت از آنها سلب مي شود، و مردم نمي توانند آنان را واسطه مطمئني ميان خود و خدا بشناسند، و آنان را در تمام اعمال زندگي پيشوا و مقتداي خويش قرار دهند.
به همين دليل معتقديم: اگر در برخي ظواهر آيات قرآن گناهي به بعضي از پيامبران الهي نسبت داده شده، از قبيل «ترك اولي » است (يعني در ميان دو كار خوب، آن را كه خوبي كمتري داشته انتخاب كرده اند در حالي كه سزاوار بوده خوبتر را برگزينند) يا به تعبير ديگر از قبيل «حسنات الابرار سيئات المقربين، كارهاي خوب نيكان (گاهي) گناه مقربان محسوب مي شود.» [1] چرا كه از هر كس به اندازه مقام او انتظار مي رود.
پاورقي ها: -----------------------------------------------------------------------------------------
[1] مرحوم مجلسي در بحار الانوار، اين جمله را از بعضي معصومين نقل كرده بي آن كه نام ببرد (بحار، جلد 25، صفحه 205).