13. خداي وهّابيّت دوان دوان راه مي رود:
از هيأت عالي افتاي سعودي پرسيدند: «هل للّه صفة الهرولة؟؛ آيا خداوند متصف به صفت هروله (دوان دوان رفتن) مي باشد؟» پاسخ دادند:
نعم! صفة الهرولة علي نحو ما جاء في الحديث القدسي الشريف علي ما يليق به قال تعالي: إذا تقرّب إليّ العبد شبرا تقرّبت إليه ذراعا، وإذا تقرّب إليّ ذراعا تقرّبت منه باعا، وإذا أتاني ماشيا أتيته هرولة؛ رواه البخاري ومسلم(1)؛ آري، صفت هروله (دوان دوان رفتن) خدا در حديث قدسي كه بخاري و مسلم نقل كرده اند آمده كه خداوند فرموده: اگر بنده اي يك وجب به من نزديك شود، من يك ذراع (نيم متر) به او نزديك خواهم شد و اگر او يك ذراع به طرف من بيايد، من به قدر فاصله انگشتان دو دست كه به صورت افقي باز شود (بيش از يك متر و نيم) به او نزديك خواهم شد، اگر او قدم زنان به طرف من بيايد، من دوان دوان به طرف او خواهم رفت.
بن باز، مفتي اعظم سابق عربستان در پاسخ به استفتايي اين چنين نوشته:
أمّا الوجه واليدان والعينان والساق والأصابع فقد ثبتت في النصوص من الكتاب والسنّة الصحيحة وقال بها أهل السنّة والجماعة وأثبتوها للّه سبحانه علي الوجه اللائق به سبحانه وهكذا النزول والهرولة جاءت بها الأحاديث الصحيحة ونطق بها الرسول [ صلي الله عليه و آله ] وأثبتها لربّه عزّ وجلّ علي الوجه اللائق به سبحانه(2)؛ امّا صورت، دست، چشم، ساق و انگشت براي خداوند، در كتاب و سنّت صحيح آمده و نظريّه اهل سنّت و جماعت بر آن استوار است و هم چنين نزول حقّ از عرش به آسمان عالم ماده و هروله؛ در احاديث صحيح وارد شده و رسول اكرم [ صلي الله عليه و آله ] اين صفات را براي خداوند به آن گونه اي كه لايق او مي باشد، اثبات نموده است.
پاورقي ها: --------------------------------------------------------------------------
(1) فتاوي اللجنة الدائمة للبحوث والإفتاء، ج 3، ص 196، فتواي شماره 6932.
اين صفات را براي خداوند به آن گونه اي كه لايق او مي باشد، اثبات نموده است.
(2) فتاوي بن باز، ج 5، ص 374.