حديث شماره 6

6- عـَنـْهُ عـَنْ أَحـْمـَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ أَبِى دَاوُدَ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحَدِهِمَا ع قَالَ دَخَلَ رَجـُلَانِ الْمـَسـْجـِدَ أَحـَدُهـُمـَا عـَابـِدٌ وَ الْآخـَرُ فـَاسِقٌ فَخَرَجَا مِنَ الْمَسْجِدِ وَ الْفَاسِقُ صِدِّيقٌ وَ الْعَابِدُ فَاسِقٌ وَ ذَلِكَ أَنَّهُ يَدْخُلُ الْعَابِدُ الْمَسْجِدَ مُدِلًّا بِعِبَادَتِهِ يُدِلُّ بِهَا فَتَكُونُ فِكْرَتُهُ فـِى ذَلِكَ وَ تَكُونُ فِكْرَةُ الْفَاسِقِ فِى التَّنَدُّمِ عَلَى فِسْقِهِ وَ يَسْتَغْفِرُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ مِمَّا صَنَعَ مِنَ الذُّنُوبِ
اصول كافى ج : 3 ص : 428 رواية :6

ترجمه روايت شريفه :
امـام بـاقـر (ع) يـا امـام صـادق (ع) فـرمـود: دو مـرد داخل مسجد شوند كه يكى عابد و ديگرى فاسق باشد، و از مسجد خارج شوند، در حاليكه فـاسـق صـديـق (مـؤ مـن واقـعـى ) شـده بـاشـد و عـابـد فـاسق ، و اين براى آنستكه عابد داخـل مـسـجـد شـود، در حـالتـيكه بعبادتش ببالد و بآن بنازد و فكرش در آن باره باشد ولى فـكـر فـاسـق دربـاره نـدامـت و پـشـيـمـانـى از فـسـقـش ‍ بـاشـد و از خـداى عزوجل راجع بگناهانى كه كرده آمرزش خواهد.