23- عـَلِيُّ بـْنُ إِبـْرَاهـِيـمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ جَمِيلِ بْنِ صَالِحٍ عَنْ سَدِيرٍ قَالَ سَأَلَ رَجـُلٌ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَقالُوا رَبَّنا باعِدْ بَيْنَ أَسْفارِنا وَ ظَلَمُوا أَنـْفـُسـَهُمْ الْآيَةَ فَقَالَ هَؤُلَاءِ قَوْمٌ كَانَتْ لَهُمْ قُرًى مُتَّصِلَةٌ يَنْظُرُ بَعْضُهُمْ إِلَى بَعْضٍ وَ أَنـْهـَارٌ جـَارِيَةٌ وَ أَمْوَالٌ ظَاهِرَةٌ فَكَفَرُوا نِعَمَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ غَيَّرُوا مَا بِأَنْفُسِهِمْ مِنْ عَافِيَةِ اللَّهِ فـَغَيَّرَ اللَّهُ مَا بِهِمْ مِنْ نِعْمَةٍ وَ إِنَّ اللّهَ لا يُغَيِّرُ ما بِقَوْمٍ حَتّى يُغَيِّرُوا ما بِأَنْفُسِهِمْ فـَأَرْسـَلَ اللَّهُ عـَلَيـْهـِمْ سـَيْلَ الْعَرِمِ فَغَرَّقَ قُرَاهُمْ وَ خَرَّبَ دِيَارَهُمْ وَ أَذْهَبَ أَمْوَالَهُمْ وَ أَبْدَلَهُمْ مـَكـَانَ جـَنَّاتـِهـِمْ جـَنَّتـَيـْنِ ذَوَاتـَيْ أُكـُلٍ خـَمـْطٍ وَ أَثـْلٍ وَ شـَيْءٍ مِنْ سِدْرٍ قَلِيلٍ ثُمَّ قَالَ ذلِكَ جَزَيْناهُمْ بِما كَفَرُوا وَ هَلْ نُجازِي إِلَّا الْكَفُورَ
اصول كافى ج : 3 ص : 375 رواية :23

ترجمه روايت شريفه :
مـردى از امـام صـادق (ع) ايـن قـول خـداى عـزوجـل را پـرسيد: [گفتند: پروردگارا! بين سـفـرهـاى مـا دورى انداز و آنها بخود ستم كردند 180000 سوره 34 ] حضرت فرمود: آنها مردى بودند داراى آباديهاى بهم پيوسته و درچشم رس يكديگر با نهرهاى جارى و اموال بسيار و نمايان ، سپس نعمتهاى خداى عزوجل را ناسپاسى كردند و عافيت خدا را نسبت بـخـود دگـرگـون ساختند، خدا هم نعمت آنها را دگرگون ساخت و همانا خدا آنچه را مردمى دارنـد دگـرگـون نـسـازد تـا آنـهـا خـود را دگـرگـون كـنـنـده خـدا بـر آنـهـا سيل عر ((20)) فرستاد تا آباديهاشان را غرقه نمود و ديارشان را خراب كرد و اموالشان را برد، و باغهاى (سر سبز و پر ميوه) آنها را بدو باغ از درخت تلخ و شـوره گـز و انـدكـى سـدر (يـعـنـى درخـتـان بـى مـيـوه خـود رو كـه پـس از خـشـك شـدن سـيـل روئيـده بـود) تـبديل كرد، سپس خداى عزوجل فرمايد: [ناسپاسى آنها را چنين كيفر داديم ، مگر ما جز ناسپاس را كيفر دهيم 16 سوره 36].