حدیث شماره 7

7- عـِدَّةٌ مـِنْ أَصـْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَبِيهِ عَنْ سُلَيْمَانَ الْجَعْفَرِيِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بـْنِ بـُكـَيـْرٍ عَنْ زُرَارَةَ عَنْ أَبِى جَعْفَرٍ ع قَالَ الذُّنُوبُ كُلُّهَا شَدِيدَةٌ وَ أَشَدُّهَا مَا نَبَتَ عَلَيْهِ اللَّحْمُ وَ الدَّمُ لِأَنَّهُ إِمَّا مَرْحُومٌ وَ إِمَّا مُعَذَّبٌ وَ الْجَنَّةُ لَا يَدْخُلُهَا إِلَّا طَيِّبٌ
اصول كافى ج : 3 ص : 371 رواية :7

ترجمه روايت شريفه :
امـام بـاقـر عـليـه السـلام فرمود: همه گناهان سخت است (از نظر نافرمانى خدا و كيفر و عـقـوبـت آنـهـا) ولى سـخـت تـرين آنها گناهى است كه بر آن گوشت و خون برويد (مانند خـوردن مـال حـرام يـا اصـرار بـر گـنـاه اگـر چـه حـلال خـورد) زيـرا آن گـنهكار يا بخشوده و يا معذب گردد، و جز شخص پاك ببهشت وارد نـشـود (پـس چـنـيـن گـنـهكارى بايد در برزخ و يا محشر عذاب كشد تا آن گوشت و خونش بريزد و تصفيه گردد، و سپس داخل بهشت شود).