حدیث شماره 3

3- عَنْهُ عَنْ أَبِيهِ عَنِ النَّضْرِ بْنِ سُوَيْدٍ عَنْ هِشَامِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ أَمَا إِنَّهُ لَيْسَ مِنْ عِرْقٍ يَضْرِبُ وَ لَا نَكْبَةٍ وَ لَا صُدَاعٍ وَ لَا مَرَضٍ إِلَّا بِذَنْبٍ وَ ذَلِكَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِى كِتَابِهِ وَ ما أَصابَكُمْ مِنْ مُصِيبَةٍ فَبِما كَسَبَتْ أَيْدِيكُمْ وَ يَعْفُوا عَنْ كَثِيرٍ قَالَ ثُمَّ قَالَ وَ مَا يَعْفُو اللَّهُ أَكْثَرُ مِمَّا يُؤَاخِذُ بِهِ
اصول كافى ج : 3 ص : 370 رواية :3

ترجمه روايت شريفه :
امـام صـادق (ع) فـرمـود: هـيـچ رگـى نزد و پائى بسنگ نخورد و درد سر و مرضى پيش نـيـايـد مـگـر بـجـهـت گـنـاهـى (كـه انـسـان مـرتـكـب شـده اسـت) و هـمـيـن اسـت كـه خـداى عزوجل در كتابش فرمايد [هر مصيبتى بشما رسد، براى كاريست كه بدست خود كرده ايد و خدا از بسيارى هم گذشت ميكند، 30 سوره 42] سپس امام عليه السلام فرمود: آنچه خدا از آن ميگذرد از آنچه از آن مؤاخذه ميكند بيشتر است .

شرح :
برخى از مفسرين گفته اند: آيه شريفه بمصيباتى اختصاص دارد كه بنحو عقوبت و مـجـازات در دنـيا از طرف خدايتعالى بانسان ميرسد، پس مصيبات و بلاهائيرا كه براى كـودكـان و ديـوانـگـان و مـردم بـيـگـنـاه پـيـش مـيـآيـد، شامل نيست . و مخاطب آيه كريمه اينان نيستند.