حدیث شماره 10

10- عـِدَّةٌ مـِنْ أَصـْحـَابـِنـَا عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ عَلِيِّ بْنِ رِئَابٍ عَنِ ابْنِ أَبِي يـَعـْفُورٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِنَّ شِيعَةَ عَلِيٍّ كَانُوا خُمُصَ الْبُطُونِ ذُبُلَ الشِّفَاهِ أَهْلَ رَأْفـَةٍ وَ عـِلْمٍ وَ حـِلْمٍ يـُعـْرَفـُونَ بـِالرَّهـْبـَانـِيَّةِ فـَأَعـِيـنُوا عَلَى مَا أَنْتُمْ عَلَيْهِ بِالْوَرَعِ وَ الِاجْتِهَادِ
اصول كافى ج : 3 ص : 329 رواية :10

ترجمه روايت شريفه :
امـام صـادق (ع ) فـرمـود: شـيـعـيـان عـلى لاغـر شـكـم و خـشـك لب بـودنـد و اهل مهر و دانش و بردبارى كه به عبادت معروف بودند، پس با وجود دوستى و ولايتى كه داريـد (بـراى كـفـاره گـناهانى كه مرتكب شده ايد) با پرهيزكارى و كوشش كمك كنيد (و خود را از عذاب براهانيد).