حدیث شماره 11
11- عـِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِهِ عَنْ أَبِى عُمَارَةَ قـَالَ كـَانَ حـَمَّادُ بـْنُ أَبِى حَنِيفَةَ إِذَا لَقِيَنِى قَالَ كَرِّرْ عَلَيَّ حَدِيثَكَ فَأُحَدِّثُهُ قُلْتُ رُوِّينَا أَنَّ عـَابـِدَ بـَنـِى إِسـْرَائِيـلَ كـَانَ إِذَا بَلَغَ الْغَايَةَ فِى الْعِبَادَةِ صَارَ مَشَّاءً فِى حَوَائِجِ النَّاسِ عَانِياً بِمَا يُصْلِحُهُمْ
اصول كافى ج : 3 ص : 285 رواية :11
ترجمه روايت شريفه :
ابـى عـمـاره گـويد: هرگاه حماد بن ابى حنيفه مرا ملاقات مى كرد، ميگفت حديثت را برايم تكرار كن ، من هم بازگو مى كردم و مى گفتم : براى ما رويت شده كه : هرگاه عابدى در بـنـى اسـرائيـل بنهايت درجه عبادت مى رسد، براى حوائج مردم گام برمى داشت و در راه اصلاح آنها خود را برنج مى انداخت .