13- الْحُسَيْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ مُعَلَّى بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ عَلِيِّ بْنِ جَعْفَرٍ قـَالَ سـَمـِعـْتُ أَبـَا الْحـَسَنِ ع يَقُولُ مَنْ أَتَاهُ أَخُوهُ الْمُؤْمِنُ فِى حَاجَةٍ فَإِنَّمَا هِيَ رَحْمَةٌ مِنَ اللَّهِ تـَبـَارَكَ وَ تـَعـَالَى سـَاقـَهـَا إِلَيـْهِ فـَإِنْ قَبِلَ ذَلِكَ فَقَدْ وَصَلَهُ بِوَلَايَتِنَا وَ هُوَ مَوْصُولٌ بِوَلَايَةِ اللَّهِ وَ إِنْ رَدَّهُ عَنْ حَاجَتِهِ وَ هُوَ يَقْدِرُ عَلَى قَضَائِهَا سَلَّطَ اللَّهُ عَلَيْهِ شُجَاعاً مِنْ نَارٍ يَنْهَشُهُ فِى قَبْرِهِ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ مَغْفُوراً لَهُ أَوْ مُعَذَّباً فَإِنْ عَذَرَهُ الطَّالِبُ كَانَ أَسْوَأَ حَالًا
اصول كافى ج : 3 ص : 281 رواية :13

ترجمه روايت شريفه :
حضرت ابوالحسن فرمود: هر كه برادر مؤمنش براى حاجتى نزد او آيد، رحمتى باشد كه خـداى تـبـارك و تـعالى بسوى او كشانيده ، پس اگر آنرا بپذيرد، به ولايت ما به ولايت خدا پيوسته است ، و اگر با وجود آنكه توانايى بر قضاء حاجت او دارد، او را رد كند، خدا در قبرش مارى از آتش باو مسلط كند كه تا روز قيامت او را بگزد، چه آنكه آمرزيده باشد يا مـعـذب (گـنـاه ديـگرى داشته يا نداشته باشد) و اگر حاجت خواه او را معذور دارد، وضعش بدتر است .

شرح :
يعنى علاوه بر گزيدن مار عذاب بيشتر كنند، زيرا صاحب حاجت معذورش دارد كه هر چه اصرار كند جواب انكار شنود، علاوه بر آنكه در قضاء حاجت برادر مؤمن نبايد مسامحه كرد تا مجبور به معذور داشتن گردد.