حدیث شماره 3
3- عـَلِيٌّ عـَنْ أَبـِيـهِ عـَنِ ابـْنِ أَبـِي عـُمـَيـْرٍ عـَنْ زَيـْدٍ النَّرْسـِيِّ عـَنْ عـَلِيِّ بـْنِ مـَزْيَدٍ صَاحِبِ السَّابِرِيِّ قَالَ دَخَلْتُ عَلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع فَتَنَاوَلْتُ يَدَهُ فَقَبَّلْتُهَا فَقَالَ أَمَا إِنَّهَا لَا تَصْلُحُ إِلَّا لِنَبِيٍّ أَوْ وَصِيِّ نَبِيٍّ
اصول كافى ج : 3 ص : 267 رواية : 3
ترجمه روايت شريفه :
صـاحـب سـابـرى گـويـد: خـدمـت امـام صـادق (ع) رسـيـدم و دستش را گرفتم و بوسيدم ، حـضـرت فـرمـود: آگـاه بـاش كـه ايـن (بـوسيدن دست) جز نسبت پيغمبر و وصى پيغمبر شايسته نيست .