حدیث شماره 8
8- مـُحـَمَّدُ بـْنُ يـَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنِ ابْنِ أَبِى عُمَيْرٍ عَنْ أَبِى عَلِيٍّ صَاحِبِ الْكـِلَلِ عـَنْ أَبـَانِ بـْنِ تـَغـْلِبَ قـَالَ كـُنـْتُ أَطـُوفُ مَعَ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع رَضَ لِى رَجُلٌ مِنْ أَصـْحَابِنَا كَانَ سَأَلَنِى الذَّهَابَ مَعَهُ فِى حَاجَةٍ فَأَشَارَ إِلَيَّ فَكَرِهْتُ أَنْ أَدَعَ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع وَ أَذْهـَبَ إِلَيـْهِ فـَبَيْنَا أَنَا أَطُوفُ إِذْ أَشَارَ إِلَيَّ أَيْضاً فَرَآهُ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع فَقَالَ يَا أَبَانُ إِيَّاكَ يـُرِيـدُ هَذَا قُلْتُ نَعَمْ قَالَ فَمَنْ هُوَ قُلْتُ رَجُلٌ مِنْ أَصْحَابِنَا قَالَ هُوَ عَلَى مِثْلِ مَا أَنْتَ عـَلَيـْهِ قـُلْتُ نـَعـَمْ قَالَ فَاذْهَبْ إِلَيْهِ قُلْتُ فَأَقْطَعُ الطَّوَافَ قَالَ نَعَمْ قُلْتُ وَ إِنْ كَانَ طَوَافَ الْفَرِيضَةِ قَالَ نَعَمْ قَالَ فَذَهَبْتُ مَعَهُ ثُمَّ دَخَلْتُ عَلَيْهِ بَعْدُ فَسَأَلْتُهُ فَقُلْتُ أَخْبِرْنِى عَنْ حـَقِّ الْمـُؤْمـِنِ عـَلَى الْمـُؤْمـِنِ فَقَالَ يَا أَبَانُ دَعْهُ لَا تَرِدْهُ قُلْتُ بَلَى جُعِلْتُ فِدَاكَ فَلَمْ أَزَلْ أُرَدِّدُ عـَلَيـْهِ فـَقـَالَ يـَا أَبـَانُ تُقَاسِمُهُ شَطْرَ مَالِكَ ثُمَّ نَظَرَ إِلَيَّ فَرَأَى مَا دَخَلَنِى فَقَالَ يَا أَبـَانُ أَ مـَا تـَعـْلَمُ أَنَّ اللَّهَ عـَزَّ وَ جـَلَّ قـَدْ ذَكَرَ الْمُؤْثِرِينَ عَلَى أَنْفُسِهِمْ قُلْتُ بَلَى جُعِلْتُ فـِدَاكَ فـَقـَالَ أَمَّا إِذَا أَنـْتَ قـَاسَمْتَهُ فَلَمْ تُؤْثِرْهُ بَعْدُ إِنَّمَا أَنْتَ وَ هُوَ سَوَاءٌ إِنَّمَا تُؤْثِرُهُ إِذَا أَنْتَ أَعْطَيْتَهُ مِنَ النِّصْفِ الْآخَرِ
اصول كافى ج : 3 ص : 249 رواية :8
ترجمه روايت شريفه :
ابان بن تغلب گويد: به امام صادق (ع ) طواف ميكردم : مردى از اصحاب بمن برخورد و در خواست كرد همراه او بروم كه حاجتى دارد، او بمن اشاره كرد و من كراهت داشتم امام صادق (ع ) را رهـا كـنـم و با او بروم ، باز در ميان طواف بمن اشاره كرد و امام صادق (ع ) او را ديـد، بـمـن فـرمـود: اى ابـان اين تو را ميخواهد؟ عرض كردم : آرى . فرمود: نزدش برو، عـرض كـردم : طواف را بشكنم ؟ فرمود: آرى : گفتم : اگر چه طواف واجب باشد؟ فرمود: آرى ، ابان گويد: همراه او رفتم و سپس خدمت حضرت رسيدم و پرسيدم حق مؤمن را بر مؤمـن بمن خبر ده ، فرمود: اى ابان اين موضوع را كنار گذار و طلب مكن ، عرض كردم : چرا، قـربـانـت گـردم ، سـپـس همواره تكرار كردم و به او اصرار نمودم تا فرمود: اى ابان نيم مـالت را بـاو مـيدهى ، سپس بمن نگريست و چون ديد كه چه حالى بمن دست داد فرمود: اى ابـان ، مـگـر نـميدانى كه خداى عزوجل كساني را كه ديگران را بر خود ترجيح داده اند ياد فرموده ؟ (آنجا كه فرموده است : و يؤ ثرون على اءنفسهم ولو كان بهم خصاصة ) عرض كـردم : چـرا قربانت . فرمود: آگاه باش كه چون تو نيمى از مالت را باو دهى او را بر خـود تـرجيح نداده اى ، بلكه تو و او برابر شده ايد، ترجيح او بر تو زمانى است كه از نصف ديگر به او دهى .