1- مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ عَلِيِّ بْنِ النُّعْمَانِ قَالَ حَدَّثَنِي حَمْزَةُ بْنُ حُمْرَانَ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُولُ إِذَا هَمَّ أَحَدُكُمْ بِخَيْرٍ فَلَا يُؤَخِّرْهُ فَإِنَّ الْعَبْدَ رُبَّمَا صَلَّى الصَّلَاةَ أَوْ صَامَ الْيَوْمَ فَيُقَالُ لَهُ اعْمَلْ مَا شِئْتَ بَعْدَهَا فَقَدْ غَفَرَ اللَّهُ لَكَ
اصول كافى ج : 3 ص : 211 رواية :1

ترجمه روايت شريفه :
امام صادق (ع ) مى فرمود: هرگاه يكى از شما آهنگ كار خيرى كند، نبايد تاءخيرش اندازد، زيرا بنده گاهى نماز ميخواند يا روزه ميگيرد و به او گفته ميشود، پس از اين هر چه خواهى بـكـن ، كـه خدا تو را آمرزيد (يعنى گناهان گذشته ات آمرزيده شد، در آينده مواظب باش و ببين چه خواهى كرد).

شرح :
مـقـصـود از ايـن روايت اينست كه : عبادتي كه موجب آمرزش بنه و تقرب كاملش به جانب حق مـتعال ميشود از او مستور و پوشيده است ، و نميداند چگونه عملى است ، از اين رو بايد نسبت بـه هـر كـار خير و عمل نيكى كه تصميم گرفت فورى اقدام كند و تاءخير نيندازد، كه مبادا آن عـمـل مـوجب آمرزشش باشد و از او فوت شود، چنانكه پيغمبر (ص ) فرمايد: ان لربكم فـى ايـام دهـركـم نـفـحات ، الا فتعرضوا لها (((براى پروردگار شما در دوران عمرتان نسيمهاى رحمتى است ))) به هوش باشيد و خود را درمعرض آنها در آوريد))).