حدیث شماره 1

1- عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنْ غَيْرِ وَاحِدٍ عَنْ عَاصِمِ بْنِ حُمَيْدٍ عَنْ أَبِي عُبَيْدَةَ الْحَذَّاءِ قَالَ سـَمـِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ ع يَقُولُ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِنَّ مِنْ أَغْبَطِ أَوْلِيَائِى عـِنـْدِى رَجـُلًا خـَفِيفَ الْحَالِ ذَا حَظٍّ مِنْ صَلَاةٍ أَحْسَنَ عِبَادَةَ رَبِّهِ بِالْغَيْبِ وَ كَانَ غَامِضاً فِى النَّاسِ جُعِلَ رِزْقُهُ كَفَافاً فَصَبَرَ عَلَيْهِ عُجِّلَتْ مَنِيَّتُهُ فَقَلَّ تُرَاثُهُ وَ قَلَّتْ بَوَاكِيهِ
اصول كافى ج : 3 ص : 209 رواية :1

ترجمه روايت شريفه :
رسـول خـدا (ص ) فـرمـود: خـداى عـزوجـل فرمايد: رشك آورترين دوستانم نزد من مرد سبك حال است كه (قيود و تشريفات ندارد) بهره اى از نماز دارد، عبادت پروردگارش را نهان و بـاطـن نيكو انجام ميدهد، در ميان مردم گمنام بوده ، روزيش را به قدر كفاف قرار داده و بر آن صبر نموده مرگش زود برسد، ميراثش اندك و گريه كنندگانش اندك باشد.